தன்னை உணர்ந்தவனின் ஒரே மொழி மௌனமே. மிதமாகப் பேச பழகுங்கள். அது உங்களுக்குப் பல வழிகளில் உதவும். அது ப்ரேமையை வளர்க்கும்; ஏனெனில், பல கருத்து வேறுபாடுகளும், பிரிவுகளும், கவனக்குறைவாகப் பேசப்பட்ட வார்த்தைகளினாலேயே எழுகின்றன. கால் வழுக்கினால் அந்தக் காயம் ஆறிவிடும்; ஆனால் நாக்கு பிறழ்ந்தால் மற்றவரின் இதயத்தில் ஏற்படும் காயம் வாழ்நாள் முழுவதும் ஆறாது துன்புறுத்தும். நாக்கு நான்கு விதமான தவறுகளைச் செய்கிறது: பொய் பேசுவது, அவதூறு கூறுவது, பிறரிடம் குறை காண்பது மற்றும் அளவுக்கு மீறி பேசுவது. தனி மனிதனிடமும் சமுதாயத்திலும் சாந்தி நிலவ வேண்டும் என்றால் இந்த நான்கையும் தவிர்க்க வேண்டும். குறைவாகவும், இனிமையாகவும் பேசினால் உங்களிடையே சகோதரத்துவ பிணைப்பு இறுகும். எனவேதான், மௌனத்தை ஆன்மிக சாதகர்களுக்கு ஒரு விரதமாக ஆன்மிக நூல்கள் அறிவுறுத்தியுள்ளன. நீங்கள் அனைவரும் ஆன்மிகப் பாதையின் பல நிலைகளில் இருக்கும் ஆன்மிக சாதகர்களே; எனவே இந்தக் கட்டுப்பாடு உங்களுக்கும் மிக மதிப்பு வாய்ந்ததாகும். (தெய்வீக அருளுரை, ஜூலை 22, 1958)