இறைவன்பால் ப்ரேமையை வளர்த்துக் கொள்ளுங்கள். அது அளவற்ற ஆற்றல் வாய்ந்தது. ஓர் இரும்புச் சங்கிலியைக் கூட சுலபமாகத் துண்டித்து விடலாம், ஆனால், இறைவனுடனான உங்கள் ப்ரேம சங்கிலியை அல்ல. மிகக் கொடிய வனவிலங்குகள் கூட ப்ரேமை எனும் பிரவாகத்தில் மூழ்கி விடுகின்றன. இந்த ப்ரேம பிரவாகத்தை, இடையில் வேறு குளம், குட்டைகளுக்கு திருப்பிவிடாமல் இறைஅருள் எனும் சாகரத்திற்கு திருப்பிவிட்டால், அது எப்பேர்ப்பட்ட புனிதப் பணியாக இருக்கும்! பின்னர் அவ்வாறு செய்தவர்கள் வாழ்க்கையின் குறிக்கோளை அடைந்திருப்பார்கள். இதுவே மிக உன்னதமான மோக்ஷமாகும். இந்த ப்ரேமையை இறைநாமரூபத்தை நோக்கி தங்குதடையின்றி செலுத்துவதே உண்மையான தியானமாகும். தாற்காலிகமான இந்த வாழ்க்கையை உங்களுடைய நிரந்தரமான இருப்பிடம் என்று எண்ணி மோசம் போகாதீர்கள். தாற்காலிகமாக வந்து போகும் கஷ்டங்களையும், துக்கங்களையும் கண்டு மனம் தளராதீர்கள். சாஸ்வதமான பரமாத்மாவை அடைவது எப்படி என்ற சிந்தனைகளில் ஆழ்ந்திருங்கள். இவ்வுலகில் உள்ளவை அனைத்தும் அழியக்கூடியவை - இன்றில்லாவிட்டாலும் நாளை கண்டிப்பாக அழியத்தானே போகிறது, அல்லவா? இவ்வுலகுடன் "இரண்டு நாள்" சம்பந்தம் உள்ளது என்பதற்காக, நிரந்தர சம்பந்தம் உள்ள பரமாத்மாவை மறப்பது சரியல்ல. (தியான வாஹினி, அத்தியாயம்-8)