உங்கள் உலகக் கடமைகளை விட்டுவிடாதீர்கள், ஆனால், இறையருள் உங்கள் மீது பொழியும் வண்ணம், இறைநாமத்தை உங்கள் உதடுகளில் உச்சரித்துக் கொண்டே அவற்றைச் செய்யுங்கள். உங்களை விடுவித்துக் கொள்ள முடியாமல் சிக்கிக்கொள்ளும் அளவிற்கு உங்கள் அண்டை வீட்டாரின் அல்லது மற்றவர்களின் விவகாரங்களில் ஈடுபட வேண்டாம். நீங்கள் வளர்த்த பயிர்களின் பசுமையான பரப்புகள், திருப்தியையும் மகிழ்ச்சியையும் வீசிடும் குளிர்ந்த தென்றல், பலநிற மேகங்களின் வண்ணக்கோலம், பறவைகளின் இசை ஒலி என பூமியிலும் வானத்திலும் உங்கள் முன் பரந்து விரிந்திருக்கும் இயற்கையின் அழகை சிந்திப்பதில் உங்கள் நேரத்தை செலவிடுங்கள். வயல்வரப்புகளிலும் கால்வாய்களின் கரைகளின் மீதும் நடக்கும்போது இறைவனின் மகிமைகளைப் பாடுங்கள். ப்ரேமையின் சின்னமாய் விளங்கும் இவை அனைத்திற்கும் இடையே வெறுப்புடன் பேசாதீர்கள்; இந்த சாந்தமான சூழ்நிலையில் கோபப்படாதீர்கள்; உங்கள் கூச்சல்களாலும் சாபங்களாலும் வானத்தின் அமைதியைக் குலைக்காதீர்கள், பழிவாங்கும் தற்பெருமைப் பேச்சுக்களால் காற்றை மாசுபடுத்தாதீர்கள். (தெய்வீக அருளுரை, செப்டம்பர் 02, 1958)