இன்று இக்கலியுகத்தில், இறைநம்பிக்கை மற்றும் ஆராதனையை முரண்பாடுகள், சர்ச்சைகள் ஆகியவை பலவீனப்படுத்திக் கொண்டிருக்கும்போது, உங்களை என் கண்முன் கொண்டு வந்து நிறுத்திய அதிர்ஷ்டத்திற்காக, பல பிறவிகளில் நீங்கள் ஈட்டிய புண்ணியத்திற்கு நீங்கள் நன்றி சொல்ல வேண்டும். இது வெறும் சாதாரண அதிர்ஷ்டம் அல்ல. இந்த அவதாரம், உங்களுக்கு ஆறுதல் அளித்து, ஊக்கமூட்டி, குணப்படுத்துவதற்காக உங்களுடன் பழகிக் கொண்டிருக்கின்றது. இந்த உறவு தனிச்சிறப்பு வாய்ந்தது; குறிக்கோளை அடையும் வரை இதை முறியாமல் வைத்திருக்க வேண்டும். என்னுடைய மற்ற நாமரூபங்களை வழிபடுவதை விட்டுவிட்டு, மக்களை என் பக்கம் இழுப்பதில் எனக்கு எந்த விருப்பமுமில்லை. ‘என் அற்புதங்கள்’ என்று நீங்கள் சொல்வதை, உங்களை ஈர்த்து என்னுடன் மட்டுமே உங்களை இணைத்துக் கொள்வதற்காக நான் செய்கிறேன் என நீங்கள் நினைக்கலாம். அவை காட்சிக்காகவோ விளம்பரத்திற்காகவோ அல்ல; அவை தெய்வீக மகிமையின் இயல்பு மற்றும் பிரமாணமே. என்றென்றைக்கும் நான் உங்களுடையவன்; நீங்கள் என்னுடையவர்கள். ஈர்ப்பதற்கும், கவர்வதற்கும், உங்கள் ப்ரேமை அல்லது என் கருணையை வெளிப்படுத்த வேண்டிய அவசியம் என்ன இருக்கிறது? நான் உங்களுள் இருக்கிறேன்; நீங்கள் என்னுள் இருக்கிறீர்கள். இங்கு இடைவெளியோ வேறுபாடோ எதுவுமில்லை. (தெய்வீக அருளுரை, நவம்பர் 23, 1968)