வேதாஹமேதம் புருஷம் மஹாந்தம் ஆதித்ய வர்ணம் தமஸ: பரஸ்தாத் (இருளைக்கடந்து, சூரியப்பிரகாசத்துடன் பரம்பொருள் உறைகின்றது) என்று வேதங்கள் பறைசாற்றுகின்றன. இறைவன் தாமஸ குணத்திற்கு (இருள்) அப்பாற்பட்டவன். அவன் வெளியில் இல்லை. அவன் உங்களுள்ளேயே இருக்கிறான். நீங்களே அவன். தானே தெய்வமாக இருந்தபோதிலும், மனிதன் தெய்வத்தை காட்டிலோ அல்லது தியானத்தின் மூலமோ தேடுகிறான். என்ன அபத்தம் இது? இறைவனைக் காண்கின்ற போதும், அவனைக் காணத் தவறுவதற்காக வேதங்கள் மனிதனை பரிகசிக்கின்றன. பஷ்யந்நபி ந பஷ்யந்தி மூடோ (பார்த்துக்கொண்டே இருந்தாலும் கூட, அதைப் பார்க்கத் தவறும் மூடனே). கண்ணுக்குத் தெரிந்து நடமாடும் தெய்வத்தை வணங்குங்கள்; தெரியாததை அல்ல. மனித வடிவில் இருக்கும் ஒவ்வொரு உயிரினத்திற்கும் மதிப்பு அளியுங்கள். ஒவ்வொரு மனிதனிடமும் தெய்வத்தைக் காணுங்கள். இந்த ப்ரபஞ்சமே விஷ்ணுவின் ஸ்வரூபம் (தெய்வத்தின் வெளிப்பாடு). இறைவன் உங்களுடன், உங்களுள், உங்களைச் சுற்றி இருக்கிறான். அவன் வேறெங்கும் இல்லை. இந்த திடமான நம்பிக்கையை வளர்த்துக் கொள்ளுங்கள். இறைவன் உங்களை விட்டு வேறு எங்கோ இருப்பதாக எண்ணுவது தன்னைத்தானே ஏமாற்றிக் கொள்வதாகும். (தெய்வீக அருளுரை, பிப்ரவரி 03, 1994)