மனிதன் தன் உண்மையான இயல்பை உணர்ந்து அதில் நிலைபெற்றிருக்க வேண்டும். இல்லையெனில் அந்தப் பெயருக்கான தகுதியை அவன் இழந்துவிடுகிறான். நெருப்பு சுட்டெரிக்காமலோ அல்லது நீர் ஓடாமலோ இருந்தால், அந்தப் பெயர்களுக்கு அவை உரிமை கொண்டாட முடியுமா? உண்மைத்தன்மை என்பது அடிப்படை இயல்பிற்கு உண்மையாக இருப்பதாகும். மனிதன் சத்தியத்தை தன் இயல்பாகக் கொண்டவன். அதாவது மனிதனின் நடத்தை எப்போதும் உண்மையாக இருக்க வேண்டும்; நேர்மையாக இருப்பதாக தான் உணர்ந்ததை மட்டுமே அவன் பேச வேண்டும். அதைப்போலவே, அவன் தன் சொல்படி செயல்பட வேண்டும்; அவனது சிந்தனை, சொல் மற்றும் செயல் ஆகியவை சீரானதாகவும், ஒன்றுக்கொன்று இசைவானதாகவும் இருக்க வேண்டும். ஏதேனும் ஒரு விஷயத்தில், இந்த ஒத்திசைவு இல்லாவிட்டால், அந்த நபர் புறவடிவத்தில் மட்டுமே ஒரு மனிதன். அவன் ஒரு மிருகத்தை விட மோசமானவன், ஏனெனில், மிருகங்களுக்கு சிந்தனை மற்றும் சொல்லின் சுமைகள் இருப்பதில்லை. படைப்பில் உள்ள அனைத்தும் மாற்றம் எனும்  நியதிக்கு  உட்பட்டவை, மேலும் மனிதனும் கூட இந்த நியதிக்கு உட்பட்டவனே. ஆனால், மனிதன் இந்த நியதியை முன்னேறுவதற்குப் பயன்படுத்த வேண்டுமே தவிர, தாழ்ந்துவிடுவதற்காக அல்ல. அவன் கடைப்பிடிக்க வேண்டிய நெறி தர்மம் - அதனால் அவன் நல்லவனிலிருந்து சிறந்தவனாகவும், அதிலிருந்து மிகச் சிறந்தவனாகவும் மாற்றமடைகிறான். (தெய்வீக அருளுரை, ஏப்ரல் 04, 1975)