மனிதனுடைய சிந்தனைகள் பலவிதமான விருப்பு, வெறுப்புக்களால் (ராகத்வேஷம்) நிறைந்துள்ளன. விருப்பு, வெறுப்பு ஆகியவை மனிதனிடத்தில் மேலோங்கிய குணங்களாக இருக்கின்றன. அவையே மனிதனின் வாழ்க்கையை பாதிக்கும் தீய கிரகங்கள். ஒருமுறை ஆதிசங்கரரின் சீடரான தோடகர் தன் குருவிடம், "குருதேவா! இந்த உலகில் யாரை மகத்தான வெற்றியை சாதித்தவராகக் கருதமுடியும்?" என்று கேட்டார். ஆதிசங்கரர், “தனது புலன்களை வென்றவரே மகத்தான வெற்றியை சாதித்தவராவார்; ராஜ்யங்களை வென்றவரோ, இமயமலைகளை எட்டியவரோ, அனைத்து சாஸ்திரங்களையும் கற்றவரோ அல்ல” என்று பதிலளித்தார். பிரஹலாதன் தனது தந்தையான ஹிரண்யகசிபுவிடம், "நீங்கள் மூவுலகையும் வெல்ல விரும்புகிறீர்கள், ஆனால் உங்களுடைய புலன்களை வெல்லத் தவறிவிட்டீர்கள்" என்று கூறினான். அகப்பகைவர்களான காமம், க்ரோதம், மோகம் போன்றவற்றிற்கு அடிபணிந்துவிட்ட ஒருவரால் புறப்பகைவர்களை எவ்வாறு வெல்ல முடியும்? அகப்பகைவர்களை ஒரே ஒரு வழியில்தான் வெல்லமுடியும் - அதுவே ப்ரேமை. ப்ரேமையைக் கடைப்பிடிப்பதன் மூலம் நம் வாழ்க்கையைப் புனிதமாக்கிக்கொண்டு, ப்ரேமையின் மூலமே ஆறு அகப்பகைவர்களை வென்று, தெய்வீகத்தை அடைவதற்கு முயற்சி செய்வது அத்தியாவசியமாகும். (தெய்வீக அருளுரை, நவம்பர் 23, 1986)