கனவு நிலையில் புலன்களுக்கு இடமிருப்பதில்லை, புத்தி வேலை செய்வதில்லை. மனம் மட்டுமே அதிபதியாக இருப்பதோடு, அது தனக்கென்று சொந்த 'உலகத்தை' உருவாக்குகிறது. கனவில் ஒரு புலி உங்களைக் கடித்துக் குதறுகிறது அல்லது ஒரு பாம்பு உங்களுடைய காலில் ஆழமாகக் கடித்து விடுகிறது. நீங்கள் எல்லா வலிகளையும் பயத்தையும் உணர்கிறீர்கள். இந்தத் துன்பப்படும் மனிதனை நீங்கள் எவ்வாறு குணப்படுத்துவீர்கள்? ஒரு டாக்டரையோ அல்லது மாயாஜாலங்கள் செய்யும் மந்திரவாதியையோ அழைத்து வர வேண்டிய அவசியம் இல்லை. அவனை எழுப்பிவிடுங்கள்! அவன் குணமாகிவிடுகிறான்! புலி, பாம்பு, கடி, வலி என்று எதுவும் அங்கு இல்லை என்பதைத் தெரிந்து கொள்கிறான். அதுபோலவே, பொய்யான பொருட்களிலிருந்து பெறப்பட்ட இன்பம் - துன்பம் என்ற அனைத்து இரட்டை அனுபவங்களையும் ஞானம் உடனடியாக நீக்கிவிடுகிறது. "நான் விழித்திருந்தேன்", "நான் கனவு கண்டேன்" அல்லது "நான் நன்றாகத் தூங்கினேன்" என்று நீங்கள் கூறுகிறீர்கள். இப்போது, ​​இந்த "நான்" யார்? இந்த மூன்று நிலைகளில் ஏதுமின்றி, பிறப்பு முதல் இறப்பு வரை நிலைத்து நின்று, உடல் மற்றும் அனைத்து உறுப்புகளையும், புலன்களையும், பல்வேறு உணர்வுகள், தூண்டுதல்கள் மற்றும் அனுபவங்கள் அனைத்தையும், “தனது”, “தனது உடைமைகள்”, “தனது கருவிகள்” என்றெல்லாம் கொண்டாடுகின்ற இந்த "நான்" என்பது யார்? அந்த 'நான்' என்பதுதான் அறிந்துகொள்ளப்பட வேண்டிய ஒன்றாகும்; ஒருமுறை அதைத் தெரிந்துகொண்டுவிட்டால், உங்கள் மனம் அதிலிருந்து விலகிச் செல்ல நீங்கள் அனுமதிக்கக்கூடாது. (தெய்வீக அருளுரை, ஏப்ரல் 06, 1965)