இறைவனுக்கு உற்றவனாக, அவனுடைய உறவினனாக ஆகுங்கள். இறைவன் வீட்டுக் கூலிக்காரனாக ஆக விழையாதீர்கள். பேரம் பேசி, கணக்கிட்ட கூலியைத் தர வேண்டும் என்று கேட்காதீர்கள். ப்ரேமை மற்றும் பயபக்தியுடன் ஆற்றப்படும் பணியைப் போல, கூலிக்காகச் செய்யப்படும் வேலை அவ்வளவு நேர்மையாகவும், மகிழ்ச்சிகரமானதாகவும் இருக்காது. உடன்பிறந்தவர்களும், மகன்களும், ஒருநாளைக்கு இவ்வளவு கூலி என்று அவர்கள் உரிமையுடன் கோருவதில்லை! குடும்பத்தலைவரால் அவர்கள் சிறப்பாகவும், நன்றாகவும் கவனித்துக் கொள்ளப்படுகிறார்கள்; அவர்கள் கேட்டாலும், கேட்காவிட்டாலும், அவர்களுக்கு எல்லாம் தரப்படுகிறது! “அநன்யாஸ் சிந்தயந்தோ மாம் யே ஜனா: பர்யுபாஸதே தேஷாம் நித்யாபி யுக்தானாம் யோகக்ஷேமம் வஹாம்யஹம்” (யாரெல்லாம் என்னைத் தவிர வேறு எந்த சிந்தனையும் இல்லாதவராக, எப்போதும் என்னையே பயபக்தியுடன் நினைந்து இருக்கின்றார்களோ, அப்படிப்பட்டவர்களுடன் நான் எப்போதும் இருந்து, அவர்களுக்கு இம்மையிலும் மறுமையிலும் தேவையான அனைத்தையும் அளிக்கிறேன்). இந்த உறுதிமொழியை பகவான் கீதையில் அளித்துள்ளார். இந்த உறுதிமொழியைப் படித்துவிட்டு பலர், "நல்லது, நாங்கள் இன்னின்ன ஆராதனைகள் செய்கிறோம்; பகவான் நமக்கு பதிலுக்கு என்னென்ன செய்கிறார் என்று பார்ப்போம்" என்று கூறுகிறார்கள். ஆனால் சற்று சிந்தித்துப் பாருங்கள்: இறை அருளை அளிப்பதற்கு விதிக்கப்பட்டுள்ள நிபந்தனைகளை நீங்கள் கவனித்தீர்களா? (தெய்வீக அருளுரை, டிசம்பர் 1966)