அனைத்து உயிரினங்கள் மீதும் கருணை காட்டுவதே தலைசிறந்த நற்பண்பாகும், மேலும் எந்தவொரு உயிரினத்திற்கும் வேண்டுமென்றே தீங்கிழைப்பது மிக மோசமான குணமாகும். இதில் முழு நம்பிக்கை வையுங்கள்; கருணையின் மூலம் ப்ரேமையையும் மகிழ்ச்சியையும் பரப்புங்கள், நீங்களும் சாந்தி, சந்தோஷம் நிறைந்தவராக இருங்கள். முக்கியமாக உங்களுடைய பார்வை வக்கிரமாகவும் நிலையற்றும் இருப்பதால், உங்களுக்கு இன்று சாந்தி சந்தோஷங்கள் இல்லை. ஒருவருடைய பார்வை பிறரது குறைகளையும், தவறுகளையும் நோக்கிச் செலுத்தப்படுகிறதே அன்றி ஒருபோதும் தனது குறைகளையும், தவறுகளையும் நோக்கி அல்ல. காதுகளும் கூட, பிறரது தவறுகள் மற்றும் குறைகளின் கதைகளைக் கேட்கும்போது களிப்படைகின்றன. தன்னுடைய குறைகளையும் தவறுகளையும் ஆராய்வதற்கு எந்த முயற்சியும் எடுக்கப்படுவதில்லை. உண்மையில் சொல்லப்போனால், ஆராய்ச்சியும் விசாரணையும் தன்னிடமிருந்துதான் தொடங்க வேண்டும். ஏனெனில், நாம் பிறரிடம் காண்பதெல்லாம், நம் விருப்பு வெறுப்புகள் மற்றும் நம்முடைய பிரதிபலிப்புகளே. தவிர, குறைகள், தவறுகள், தீயகுணங்கள், தீயசெயல்கள் ஆகியவற்றின் மீது உங்கள் கவனம் செலுத்தப்படும்போது மனமும் மாசடைந்து, இப்படிப்பட்ட அனுபவங்களின் சுவைகளை மட்டுமே ரசிக்கத் தொடங்கி விடுகிறது. (தெய்வீக அருளுரை, அக்டோபர் 25, 1974)