ஒரு நாள் ஓர் அரசன் எதிரி மன்னனின் சேனைகளை விரட்டிக் கொண்டு சென்றபோது, அடர்ந்த காட்டில் தனது படைவீரர்களை விட்டுப் பிரிய நேர்ந்தது. அவன் சோர்வுடனும் பசியுடனும் நீண்ட தூரம் பயணம் செய்து, ஒரு ஆசிரமத்தை அடைந்தான். அங்கு ஒரு வயதான துறவி அவனை அன்புடன் வரவேற்று ஒரு கோப்பை குளிர்ந்த நீரை அளித்தார். சிறிது ஓய்விற்குப் பிறகு, துறவியிடம் அரசன் தன் மனதை வாட்டிக்கொண்டிருந்த, "மிகச் சிறந்த சேவை எது?" என்ற கேள்வியைக் கேட்டான். அதற்கு அந்தத் துறவி "தாகமுள்ள மனிதனுக்கு ஒரு கோப்பை தண்ணீர் கொடுப்பது" என்று கூறினார். "மேலும் அதை வழங்க சிறந்த நேரம் எது?" என்ற அரசனின் கேள்விக்கு, "அது கிடைக்கக்கூடிய இடத்தைத் தேடி அவன் வெகுதூரம் தனிமையில் வரும்போது" என்ற பதில் வந்தது. சேவையை, அதன் விலையையோ அல்லது அது கொடுக்கும் விளம்பரத்தையோ வைத்து மதிப்பிடக்கூடாது; அடர்ந்த காட்டினுள் ஒரு கோப்பை நீரை மட்டுமே அளிப்பதாகக் கூட இருக்கலாம். ஆனால், பெறுபவரின் தேவை, தருபவரின் மனோபாவம் - இவையே ஒரு செயல் தங்கத்தைப் போன்று தரம் உயர்ந்ததா அல்லது ஈயத்தைப் போன்று தரம் தாழ்ந்ததா என்பதைத் தீர்மானிக்கின்றன! (தெய்வீக அருளுரை, மே 24, 1967)