தியானம் (இறைவனின் நாம, ரூபங்களை தியானித்தல்) என்பது ஒரு குறிக்கோளில் இருந்து மற்றொன்றிற்கு மாறிக்கொண்டோ அல்லது ஊசலாடிக்கொண்டோ இருக்கக்கூடாது. இது வெறும் இயந்திரமயமான பாடப்புத்தக சூத்திரங்கள், கால அட்டவணையில் குறித்துள்ளபடி நாசித்துவாரங்களின் வழியே மாறி மாறி சுவாசிப்பது அல்லது அர்த்தமற்ற முறையில் மூக்கின் நுனியை கூர்ந்து நோக்குவது என்ற அளவிற்கு குறுகிவிடக்கூடாது. இது, புலன்கள், நரம்புகளின் உணர்ச்சி வேகம், சிறகடிக்கும் கற்பனைகள் ஆகியவற்றை கடுமையாக நெறிப்படுத்துவதாகும். அதனால்தான், தியானம் என்பது, "ஆறு எதிரிகள்" என்று பெயரிடப்பட்ட சிகரங்களைக் கொண்ட ஒரு பெரும் மலைத்தொடரின் மறுபுறத்தில் அமைந்துள்ள அமைதியின் பள்ளத்தாக்கு என்று கூறப்படுகிறது. காமம், க்ரோதம், லோபம், மோஹம், மதம் மற்றும் மாத்சர்யம் என்பவையே இவை. ஒருவர் இந்த மலைத்தொடரை ஏறிக் கடந்து, அதற்கு அப்பால் உள்ள சமவெளியை சென்றடைய வேண்டும். பாதையில் ஒளி வீசுவதற்கு முதலில் ஒருவர் திரைகளைக் கிழித்தெறிய வேண்டும். ஒருவர் சத்தியத்தைக் காண்பதற்கு கண்ணிலிருந்து கண்புரையை நீக்க வேண்டும். அந்த அறியாமை எனும் மூடுபனியின் பெயர்தான் மாயை; இதுவே ஆத்மாவின் ஆழத்தில் மூழ்க விழையும் மனதை துன்புறுத்துகிறது. (தெய்வீக அருளுரை, ஜூன் 09, 1970)