மனிதர்கள், உந்துதல்கள் மற்றும் சங்கல்பங்களின் (வாசனைகள் மற்றும் சங்கல்பங்கள்) மூட்டைகளே; உந்துதல்களை கட்டுப்பாடின்றி சுதந்திரமாக விடுவது, உள்ளார்ந்த தெய்வீகத்தையும், அகச்சாந்தியையும் குறைத்துவிடுகிறது. உந்துதல்களே எரிபொருள், சங்கல்பங்களே நெருப்பு. எரிபொருளை அங்கிருந்து அகற்றினால் மட்டுமே நெருப்பைத் தணிக்க முடியும். நெருப்பு தணிவதுதான், சாந்தியை அடைவதாகும். சாந்தியெனும் கடலில் ஆழ மூழ்கி, விலைமதிப்பற்ற ஆத்மானந்தம் எனும் முத்தைப் பெறுங்கள். அந்த வாய்ப்பினை ஒருவர் கைப்பற்றும்போது, ஒளிபொருந்திய புனிதமான சாந்தி நிலையின் திருவுருவமாகிவிடுகிறார். அதனால்தான் வேதங்கள், மனிதர்களை சாந்தியின் திருவுருவங்கள் என்று பறைசாற்றுகின்றன. எனவே, நீங்கள் அசாந்தி மற்றும் அசத்தியத்தின் இருப்பிடம் என்று கற்பனை செய்துகொண்டு, உங்களை நீங்களே ஏமாற்றிக் கொள்ளாதீர்கள். நீங்கள் சாந்தியின் திருவுருவம், உங்களுடைய ரத்தக் குழாய்களில் ஓடுவது ப்ரேமை எனும் ரத்தம், உங்களுடைய உண்மையான இயல்பு ஆனந்தம் என்பதையெல்லாம் உண்மையான பயிற்சியாலும் அனுபவத்தாலும் உணருங்கள். சாந்தியின்றி சத்தியத்தைக் காண முடியாது. (பிரசாந்தி வாஹினி, அத்தியாயம்-20)