நீங்கள் ஒரு கடிதத்தை எழுதுகிறீர்கள் என்று வைத்துக்கொள்வோம், அதில் எழுதியிருப்பது எதுவாக இருந்தாலும், அதை ஒரு உறைக்குள் போட்டு, தபால் பெட்டியில் போட்டு விட்டால், அது யாரைச் சென்று அடையும்? எவரிடமும் அல்ல. நல்லது, அதை அனுப்பியவரிடமாவது திரும்பி வருமா என்றால், அதுவும் இல்லை. முடிவில் அது இங்கும் இல்லை, அங்கும் இல்லை. அதற்கு பதிலாக, அட்டையில் அது சேரவேண்டிய நபரின் முகவரி மற்றும் அதை எழுதிய நபரின் முகவரி இரண்டும் எழுதப்பட்டிருந்தால், கடிதம் எப்போது அதன் இலக்கை அடையும் என்று கூட கணிக்க முடியும், இல்லையா? அதைப் போலவே, நீங்கள் உங்கள் வாழ்க்கை எனும் கடிதத்தை என்ன செய்கிறீர்கள்? முதலில், உங்களுக்கு, உங்களுடைய சொந்த முகவரி முழுமையாகத் தெரிந்திருக்க வேண்டும்! நீங்கள் யார்? ஆத்மாவே. நீங்கள் எங்கிருந்து வந்தீர்கள்? ஆத்மாவிலிருந்து. நீங்கள் எங்கு சென்று கொண்டு இருக்கிறீர்கள்? ஆத்மாவை நோக்கி. நீங்கள் எவ்வளவு காலம் இங்கு இருக்க முடியும்? ஆத்மாவுடன் இரண்டறக் கலக்கும் வரை. இப்போது நீங்கள் எங்கு இருக்கிறீர்கள்? எப்போதும் மாறிக்கொண்டே இருக்கும் மாயையில். நீங்கள் எதில் ஈடுபட்டிருக்கிறீர்கள்? தாற்காலிகமான பணிகளில். எந்த ரூபத்தில்? ஆத்மா அற்ற (அனாத்மா) ரூபத்தில். எனவே நீங்கள் என்ன செய்ய வேண்டும்? இந்த மூன்றையும் விட்டு விட்டு, மற்ற மூன்றிற்கு முயற்சி செய்ய வேண்டும்: நிரந்தரமான ஒன்றை அடைய முயற்சிப்பது, என்றும் மாறாத பணிகளில் ஈடுபடுவது, ஆத்மானந்தத்தை அனுபவிப்பது ஆகியவையே அவை. (பிரசாந்தி வாஹினி அத்தியாயம்-17)

உன்னதமான பாரம்பரியத்தின் வாரிசாகிய நீங்கள், ஒரு உயர்ந்த இலக்கை அடையப் பிறந்தவர்கள். உங்கள் நாட்களை கீழ்த்தரமான விஷயங்களிலும் இழிவான தற்பெருமைகளிலும் வீணடிக்காதீர்கள். சத்தியத்தைத் தெரிந்து கொண்டு, அதிலும், அதற்காகவும் வாழ்வதே உங்களுடைய இலக்காகும். – பாபா