பண்டைய ஆன்மிக சாதகர்களும் பக்தர்களும், சாந்தியின் மூலமே தங்களுடைய இலக்கை அடைந்தார்கள். சாந்தியே, ராமதாஸ், துகாராம், கபீர், தியாகராஜர், நந்தனார் போன்றவர்களுக்கு அவர்களின் அவமானம், சித்திரவதை மற்றும் கஷ்டங்களை சகித்துக் கொள்ளத் தேவையான மன உறுதியைக் கொடுத்தது. இவர்களை முன்னுதாரணமாகக் கொண்டு தனது முயற்சிகளை மேற்கொள்ளும் ஆன்மிக சாதகனுக்கு, கோபம், விரக்தி மற்றும் சந்தேகம் ஆகியவை இருக்காது. அவர்களுடைய போராட்டங்கள் மற்றும் வெற்றிகளை ஆழ்ந்து சிந்திப்பது, இறைவனது சக்திகள் மற்றும் சாதனைகளைப் பற்றி தியானிப்பதை விட, ஆன்மிக சாதகனுக்கு அதிகம் பயனுள்ளதாக இருக்கும். மற்றவர்கள் உருவாக்கிய முறைகளை, தம்முடைய சொந்த அனுபவத்தில் முயற்சித்துப் பார்க்க ஆன்மிக சாதகருக்கு அவை உதவும். அவர்கள் இடையூறுகளை எவ்வாறு வென்றார்கள், கஷ்டங்களை எப்படித் தாங்கிக் கொண்டார்கள், மறுகரையை அடைவதற்கு அவர்கள் நடந்த பாதைகள் யாவை என்பதை எல்லாம் நினைவுகூர்வதன் மூலம் ஒருவர் சாந்தியைப் பெறலாம். கோபம், வேதனை, வன்மம், சந்தேகம் மற்றும் விரக்தியின் சிக்கல்களிலிருந்து அவர்களைக் காத்த முக்கிய கருவி சாந்தியே என்பது தெரிய வரும். எனவே, ஆன்மிக சாதகர்களே கேளுங்கள்! இறைவனது அருளின் மூலம் சாந்தி எனும் கருவியைப் பெறுங்கள். அனைத்து முயற்சிகளையும் அந்த இலக்கை நோக்கிச் செலுத்துங்கள். (பிரசாந்தி வாஹினி, அத்தியாயம்-5)