ஒவ்வொருவரும் ஏதோ சில பணிக்காகப் பிறந்திருக்கிறார்கள்; ஆனால், அனைவரும் சாந்தி என்ற அதே உணவு மற்றும் நீரினால்தான் வாழ முடியும். ஏனெனில் சாந்தி இன்றி ஆனந்தம் இல்லை. சாந்தி ஒவ்வொரு செயலுக்கும் மெருகூட்டுகிறது; அது மனிதகுலத்தின் மிகக் கடினமான உட்கருவை மிருதுவாக்குகிறது; அது உங்களை இறைவனது பாதாரவிந்தங்களுக்கு இட்டுச் சென்று, உங்களுக்கு இறைவனுடைய தரிசனத்தைப் பெற்றுத் தருகிறது. அது எந்த வேற்றுமையையும் அறியாதது; அது சமத்துவத்தை நிலைநாட்டும் ஒரு சக்தியாகும். மனதை மயக்கும் வாழ்க்கை எனும் மலரின், ப்ரேமைத் தேனாகும் அது. யோகிகளுக்கும் ஆன்மிக சாதகர்களுக்கும் அது ஒரு முதன்மையான தேவையாகும். அதைப் பெற்று விட்ட பிறகு, இன்றைக்கு இல்லாவிட்டாலும் கூட, என்றாவது அவர்கள் மெய்யுணர்வை உணர முடியும். அவர்கள் பாதையிலுள்ள அனைத்துத் தடைகளையும் சகித்துக் கொள்ள வேண்டும்; சாந்தி அதற்குத் தேவையான வலிமையை அவர்களுக்கு அளிக்கும். சாந்தியின் மூலம் மட்டுமே பக்தி விரிவடைந்து, ஞானம் வேரூன்ற முடியும். சாந்தியிலிருந்து பிறக்கும் ஞானமே ஒரு முழுமையான அல்லது ஒரு மரணமறியாத வாழ்க்கையை வாழ்வதற்கான ஒரே வழியாகும். “நான் யார்?” என்ற விசாரணை மெய்யுணர்விற்கான பாதையை தெளிவாக்குகிறது. இறைவனது அருள் மற்றும் அறிவின் மீது நம்பிக்கையை வைத்து, ஒருவர் பொறுமையாகவும், அமைதியாகவும் காத்திருக்க வேண்டும். (பிரசாந்தி வாஹினி, அத்தியாயம்-5)