சாந்தியைக் குலைக்கவும், குறைக்கவும் செய்யும் மற்றும் ஒரு வியாதி, இன்று உலகில் பரவத் தொடங்கியுள்ளது. ஒழுக்கம், மதம் மற்றும் கட்டுப்பாடு ஆகியவற்றைப் பற்றி கிளிப்பிள்ளையைப் போல விலாவாரியாக ஆலோசனைகளை வழங்கிவிட்டு, அதில் ஒரு சிறிதளவு கூடப் பின்பற்றாதவர்கள் ஏராளமாக இருக்கிறார்கள். மூத்தவர்கள் என்று சொல்லிக் கொள்பவர்களுக்கு பேசத்தான் தெரியுமே அன்றி எவ்வாறு கடைப்பிடிப்பது என்று தெரியாது. அனுபவம் இல்லாத வார்த்தைகளே இன்றைய உலகைப் பீடித்திருக்கும் நோயாகும். மனித குலத்தின் சாந்தி இதனால் பாதிக்கப்பட்டிருப்பதால், முதலில் இந்த நோய்க்கு சிகிச்சை அளித்து, நீக்கப்பட வேண்டும். பேசுவது என்பது எல்லோர்க்கும் எளிதானதே. ஆனால், உண்மையான ஆன்மிக சாதகர் செயலாற்றி விட்டு, பிறகு அந்த அனுபவத்திலிருந்து பேசுவார். வெறுமனே பேசிவிட்டு, ஆனால் செயல்படுத்தாத மனிதர்கள் அழிவையே கொண்டு வருகிறார்கள். இப்படிப்பட்ட அபாயகரமான சாதகர்களும், நாட்டமுடையோரும் பன்மடங்கு பெருகி விட்டார்கள்; அவர்கள் உண்மையான பாதையைக் குழப்பி வைத்திருக்கிறார்கள். இப்படிப்பட்டவர்களோடு தங்களை இணைத்துக் கொண்ட அப்பாவியான மற்றும் சாதாரணமான பக்தர்களும் கூட வழி தடுமாறி ஏமாற்றப்பட்டுக் கொண்டு இருக்கிறார்கள். படிப்பவர்களும், சாதகர்களும் முதலில் அவர்களின் நடத்தையை கவனித்துப் பின்னர் தேர்ந்தெடுக்க வேண்டும். (பிரசாந்தி வாஹினி, அத்தியாயம் 4)