சாந்தி, ஆத்மாவின் இயல்பைக் கொண்டதாகும். ஆத்மா அழிவற்றது. உடல் மற்றும் மனதைப் போல அது இறப்பதில்லை. அது பிரபஞ்சமயமானது, நுட்பமானது; அதனுடைய இயல்பே ஞானம் தான். எனவே, சாந்தியும் இந்த குணங்களைக் கொண்டதாகும். ஆத்மஞானம், மாயை, சந்தேகம் மற்றும் துக்கத்தை அழிக்கிறது. எனவே, ஆத்மஞானம், நிலையான சாந்தியையும், அதனுடன் கூடவே புனிதத்துவம் மற்றும் சந்தோஷத்தையும் அளிக்கிறது. ஆத்மா, ஞானத்தின் குறிக்கோள் அல்ல; அது ஞானத்திற்கே மூலமும், ஊற்றுக்கண்ணும் ஆகும். முதிர்ச்சி, சாதனை, சுதந்திரம், இறவாமை, நிரந்தர ஆனந்தம் மற்றும் நிரந்தர சாந்தி ஆகியவற்றிற்கான வழியைக் காட்டுவதே ஞானமாகும். புலன்களின் ஊசலாட்டங்களால் ஈர்க்கப்படுபவர்கள் ஆத்மாவை அடைய முடியாது. மாறிக்கொண்டே இருக்கும் இவ்வுலகில், என்றும் மாறாத ஒன்று பரப்பிரம்மமே. ஆத்மா, வெளியுலக உருமாற்றங்கள், மாறுதல்கள் அல்லது மாற்றங்களால் களங்கமடைவதில்லை. ஆத்மா என்பது உடலின் மஹிமை அல்ல: உண்மையைக் கூறப்போனால் ஆத்மா விவரிக்க முடியாத, விளக்க முடியாத ஒன்றாகும். அதை, இதுதான் என்றோ, அதுதான் என்றோ கூற இயலாது. அதை, ஆத்மா, பரப்பிரம்மம் என்று மட்டுமே அழைக்க முடியும்! (பிரசாந்தி வாஹினி, அத்தியாயம்-2)