பிறருக்கான சேவையாக வெளிப்படும் தன்னலமற்ற ப்ரேமையை விட உயர்ந்த குணம் மனிதனில் வேறெதுவும் இல்லை. கர்மாவிற்கும், கர்ம யோகத்திற்கும் இடையே உள்ள சம்பந்தத்தைப் புரிந்து கொள்ள வேண்டும். சாதாரண கர்மா, பற்றுதல் அல்லது ஆசைகளுடன் ஆற்றப்படும் போது பிணைப்பை ஏற்படுத்துகிறது. ஆனால் ஆசைகளற்ற, பற்றற்ற செயல் கர்மயோகமாகிறது. நம்முடைய வாழ்க்கை ஒரு "ரோகமாக" (வியாதி) இல்லாது, யோகமாக (தெய்வீகத்துடன் ஒன்றிணைதல்) ஆக வேண்டும். இந்நாளில் நம்முடைய பெரும்பாலான செயல்கள் ரோகத்தை ஏற்படுத்துகின்றன; ஏனெனில் அவை புலனின்பங்களுக்கு சம்பந்தப்பட்டவையாக இருப்பதால் தான். ஆன்மிகப் பாதையைப் பின்பற்றுவதன் மூலம் நோயிலிருந்து விடுதலை பெறலாம். வெறும் பஜனைகளைப் பாடுவதோ அல்லது ஸ்தோத்திரங்களை உச்சரிப்பதோ மட்டும் ஆன்மிகப் பாதை ஆகாது. இவை நற்செயல்களே. இறைவனுக்கு முழு அர்ப்பணிப்புணர்வுடன் ஆற்றப்படும் செயல்களை மட்டுமே ஆன்மிகம் எனக் கருத முடியும். ஆத்மாவைப் பற்றி அறியாத நிலையில் இருக்கும் மனிதன் இன்னும் மலராத ஒரு மொட்டைப் போன்றவனாவான். பூ மலர்ந்தவுடன் தன் நறுமணத்தை சுற்றிலும் பரப்புகின்றது. அதைப் போலவே, தன்னுள் தெய்வீகத்தை உணர்ந்த ஒருவர், ஒளி மற்றும் வலிமையின் ஒரு ஊற்றுக் கண்ணாக ஆகி விடுகிறார்! (தெய்வீக அருளுரை ஏப்ரல் 6, 1983)