சோம்பேறித்தனத்தை விடாமல் சத்தியத்தை எவ்வாறு அறிந்து கொள்ள முடியும்? மனக்கிளர்ச்சியைக் கைவிடாமல் பக்தி வேரூன்ற முடியுமா? கவலையிலும், கலக்கத்திலும், சாந்தமாகவும், அமைதியாகவும் இருங்கள்; அதுவே, நிரந்தர சத்தியமான இறைவனை வெல்வதற்கான சாத்வீகப் பாதை ஆகும். மனம் விசித்திரமான ஒன்றாகும்; அதன் கோமாளித்தனங்கள் அதை விட ஆச்சரியமானவை. அதற்கென்று ஒரு குறிப்பிட்ட உருவமோ அல்லது வடிவமோ கிடையாது. அது எதில் ஈடுபட்டு இருக்கிறதோ, அதன் வடிவத்தை அது எடுத்துக் கொள்கிறது. ஒவ்வொரு ஆசையாக தாவுதலும், பற்பல விருப்பங்களால் அலைந்து திரிதலும் அதன் இயல்பே. எனவே, இழப்பு-துயரம், எழுச்சி-தளர்ச்சி ஆகியவற்றிற்கு அதுவே காரணம். அதன் விளைவுகளில் நேர்மறை, எதிர்மறை என இரண்டுமே உண்டு. மனதின் இயல்புகளையும், அவற்றை வெல்வதற்கான வழிகளையும் அறிந்து கொள்வது ஒருவருக்கு மிகவும் நன்மை பயக்கும். மனம் அனுபவங்களை சேகரித்து, அவற்றை நினைவில் சேர்த்து வைத்துக் கொள்கிறது. எதையும் தியாகம் செய்யும் கலை அது அறியாத ஒன்று! மனம் எதையும் விட்டுவிடுவதும் இல்லை. அதன் விளைவாக, துக்கம், கவலை மற்றும் துயரம் ஆகியவை இடைவிடாது அதில் குமுறிக் கொண்டே இருக்கின்றன. ஒருவர் மனதிற்கு தியாகத்தைக் கற்றுக் கொடுக்க முடிந்தால், அவர் ஒரு யோகியாக ஆகிவிட முடியும்! (தெய்வீக அருளுரை ஜனவரி 8, 1983)