நீங்கள் மாணவனாக இருக்கும் போது படிப்பது மட்டுமே உங்களுடைய முதல் மற்றும் ஒரே கடமையாக நீங்கள் உணர வேண்டும். வகுப்பறைக்கு வெளியில் என்ன நடக்கிறது என்பதை ஒரு சாட்சியைப் போலப் பாருங்கள்; வெளியில் விரைந்து சென்று, திசை மாறிச் சென்று விட வேண்டாம். பலவற்றில் அந்த ‘ஒன்று’ இருப்பதை இனம் கண்டு கொள்ளுங்கள்; உடல், மனம் மற்றும் ஆன்மிக ரீதியாக வலிமை உள்ளவர்களாக ஆகுங்கள்; இதுவரை சேர்த்து வைக்கப்பட்டுள்ள ஞானத்தை எவ்வளவு முடியுமோ, அவ்வளவு கிரஹித்துக் கொண்டு நீங்கள் சமுதாயத்திற்கு சேவை ஆற்றுவதற்குத் தேவையான திறன்களை வளர்த்துக் கொள்ளுங்கள். கருணையில் தோய்ந்த இதயம் உண்மையிலேயே இறைவன் குடியிருக்கும் கோவிலாகும். இந்த இலட்சியங்களை மறந்து, பேராசை, வன்மம் மற்றும் வெறுப்பை உங்கள் இதயங்களில் வேரூன்ற அனுமதித்து விட்டால், நீங்கள் உங்களையே ஒரு மிருகத்தின் நிலைக்குத் தாழ்த்திக் கொள்கிறீர்கள். கல்வியின் முன்னேற்றத்தில் முதல்படியாக, நீங்கள் உங்களுடைய பெற்றோரை மதித்து, அவர்களிடம் நன்றி உணர்வையும் ப்ரேமையையும் கொண்டிருக்க வேண்டும். அவர்கள் மூலமாகத்தான் உங்களுக்கு இப்பூமியில் பிறப்பதற்கான அற்புதமான இந்த வாய்ப்பு கிடைத்துள்ளது. அவர்களே கலாச்சாரத்தின் பாதுகாவலர்களும், உங்களில் நல்லொழுக்கத்தை வளர்த்த முதல் ஆசிரியர்களும் ஆவார்கள். (தெய்வீக அருளுரை, மார்ச் 23, 1975)