உங்களில் பலர் "உபவாசம்" என்றால் பட்டினி கிடப்பது என்று தவறாகப் புரிந்து கொள்கிறீர்கள்; மேலும் இதை நீங்கள் அளவுக்கு மீறி செய்கிறீர்கள் என்பதையும் நான் அறிவேன். திங்கட்கிழமை சிவனை வேண்டியும், செவ்வாய்க்கிழமை லக்ஷ்மியை மகிழ்விப்பதற்கும், புதன்கிழமை வேறு ஏதாவது தெய்வத்தைத் திருப்திப்படுத்தவும், வியாழக்கிழமை என் பெயரிலும், வெள்ளிக்கிழமை கௌரிக்காகவும், சனிக்கிழமை சனீஸ்வரனுக்கு பயந்தும், ஞாயிற்றுக்கிழமை சூரிய பகவானை வேண்டியும் நீங்கள் பட்டினி இருக்கிறீர்கள். இப்படி பட்டினி கிடப்பது, உங்களை இறையருளுக்கு அருகில் கொண்டு செல்லாது. "உபவாசம்" என்றால், அந்தப் புனித நாட்களில், உங்களுடைய சிந்தனைகள், சொற்கள் மற்றும் செயல்கள் இறைவனைப் பற்றியதாக இருக்க வேண்டும்; நீங்கள் அந்நாட்களை இறைவனுக்கு "அருகிலும்", இறைவன் "உள்ளும்", இறைவனுக்காகவும் கழிக்க வேண்டும். உண்பது, உறங்குவது மற்றும் பிற உடல்ரீதியான வேலைகள் இரண்டாம் பட்சமாகவும், தியானமும் ஜபமும் முக்கியப் பங்கு வகிக்க வேண்டும் என்பதே இதன் பொருள். இந்தப் பட்டினிகளின் விளைவாக உங்கள் உடல் பாதித்து விட்டால், இறைவனுக்கு பழி வந்து சேரும்! அதாவது, நீங்கள் போற்றும் இறைவன் மீது மக்களின் அவதூறுகளைத் தான் நீங்கள் கொண்டு சேர்ப்பீர்கள்! அவர்கள் உங்களிடம் வந்து, "என்ன இது! இந்த சாய் பாபா பூஜையை நீ ஆரம்பிப்பதற்கு முன், நன்றாக இருந்தாய்; இப்போது நீ மிகவும் மெலிந்து, துரும்பாகி விட்டாய்; உன்னால் நடக்கக் கூட முடியவில்லை" என்று சொல்வார்கள். எதையும் அளவுக்கு மீறி செய்யாதீர்கள்; மிதமாகவும், புத்திசாலியாகவும் நடந்து கொள்ளுங்கள். (தெய்வீக அருளுரை, பிப்ரவரி 20, 1966)