கீதையின் போதனைகளை நடைமுறையில் கொண்டு வராமல், நாம் அதிலிருந்து ஆனந்தத்தைப் பெற முடியாது. மனதை தூய்மைப்படுத்தி, தீய குணங்களான ஆணவம், சுயநலம், தற்பெருமை ஆகியவற்றை விலக்க முயற்சிக்காமல் மீண்டும் மீண்டும் கீதையை படிப்பதாலோ கேட்பதாலோ எந்த பயனும் இல்லை. கீதையின் 700 ஸ்லோகங்களை மனப்பாடம் செய்வதை விட, அதன் ஒரு ஸ்லோகத்தையாவது கடைப்பிடிப்பது மேலானதாகும். நமக்கு நாமே இதயத்தை தூய்மைப்படுத்த முயற்சி செய்யாதவரை எந்த ஆன்மிக படிப்பினாலோ சாதனையாலோ அது சாத்தியம் இல்லை. எப்போது இதயம் தூய்மை ஆகிறதோ, அப்போதே அது இறைவன் உறைவதற்கு உகந்த இருப்பிடமாக ஆகிவிடுகிறது. நீங்கள் எதைச் செய்தாலும், சுயநலம் அல்லது சுயலாபத்தின் நோக்கம் இன்றி ஆற்றப்பட்ட கடமையாகக் கருதுங்கள். யக்ஞங்கள், தவங்கள் அல்லது எந்த ஆன்மிக சாதனைகளாக இருந்தாலும், எப்போது அனைத்து செயல்களும் இறைவனுக்கு அர்ப்பணமாகச் செய்யப்படுகின்றனவோ, அப்போது தான் அவை புனிதமடைந்து, மோக்ஷத்தை அளிப்பவையாக ஆகின்றன. இச்சாசக்தி, அதாவது ஆசைகளால் உந்தப்பட்டு ஆற்றப்படும் செயல்களினால், நாம் பிறவி எடுக்கிறோம்; அனாசக்தி, அதாவது ஆசைகளற்ற செயல்களால், நாம் மறுபிறவி எடுப்பதிலிருந்து விடுதலை பெற முடியும். (தெய்வீக அருளுரை, செப்டம்பர் 28,1984)