ஒவ்வொரு மனிதனும் தெரிந்தோ, தெரியாமலோ தவறுகள் இழைக்கக் கூடும். ஆனால், அவன் எந்த சந்தர்ப்பத்திலும் இழைக்கக் கூடாத ஒரு தவறு என்னவென்றால், அவன் தனது தாய்க்கு என்ன கடமைப்பட்டு இருக்கிறான் என்பதை மறப்பது தான். அவனது மற்ற குறைகள் எதுவாக இருந்தாலும் ஒரு தாயின் அன்பு ஒரு மனிதனின் வாழ்க்கையை மீட்டு விட முடியும். பெற்றோர்களின் தலைசிறந்த பரிசு, அனைத்து சக்திகளையும் கொண்ட இந்த உடல் தான். இறைவனே அனைத்து உயிர்கள் மீதும் ஆட்சி செலுத்துகிறான் என்றாலும் கூட, பெற்றோர்களே குழந்தைக்கு உடலை அளித்தவர்கள். களிமண்ணும், தண்ணீரும் இயற்கையின் பரிசுகளே. ஆனால் குயவனே இவற்றிலிருந்து பானைகளை உருவாக்கியவன். எனவே பெற்றோர்களுக்கு நன்றி செலுத்துவதே ஒரு தலையாய கடமையாகும். இன்றைய மாணவர்கள், "நாங்கள் ஏன் பெற்றோர்களுக்கு கடமைப்பட்டு இருக்கவேண்டும்?" என்று கேட்கிறார்கள். இப்போது அவர்கள் தங்கள் நடத்தையின் மூலம் அவர்களுடைய பெற்றோர்களுக்கு துயரத்தை அளித்தால், பிற்காலத்தில் அவர்களது சொந்தக் குழந்தைகள் அதே போன்ற துயரத்தை அவர்களுக்கு ஏற்படுத்தும் போது, அதற்காக அவர்கள் ஆச்சரியப்படக் கூடாது. இதுவே எப்போதும் செயல்படும் வினை மற்றும் எதிர் வினையின் நியதி ஆகும். (தெய்வீக அருளுரை, மே 6,1987)