உங்கள் இதயத்தில் ப்ரேமையை நிரப்பிக் கொள்ளுங்கள். நீங்கள் எவரை சந்தித்தாலும் அவர்களிடம் ப்ரேமையுடன் பேசுங்கள். துன்பத்தில் வாடுவோரை ஈர்த்து உங்கள் அரவணைப்பில் வைத்திருங்கள். பின்னர் இறைவன் தன் ப்ரேமையை உங்கள் மீது பொழிவார். நீங்கள் சக மனிதர்களை நேசிக்கவில்லை என்றால், இறைவனது ப்ரேமையை நீங்கள் எவ்வாறு பெற முடியும்? நீங்கள் இறைவனது ப்ரேமைக்குத் தகுதியானவர்களாக ஆக வேண்டும் என்றால், முதன்முதலில் உங்களுடைய சக மனிதர்களின் ப்ரேமைக்குத் தகுதியானவர்களாக நீங்கள் ஆக வேண்டும். நீங்கள் பிறருக்கு உதவினால், இறைவன் உங்களுக்கு உதவுவார். எப்போதும் உதவுங்கள், ஒருபோதும் தீங்கிழைக்காதீர்கள். எவரையும் ஒருபோதும் துன்பத்திற்கு ஆளாக்காதீர்கள். அனைவரையும் நேசியுங்கள். நல்ல இதயத்துடன் உங்களுடைய வாழ்க்கையை நடத்துங்கள். உங்கள் இதயம் ப்ரேமையினால் உருக வேண்டும்; அதில் ப்ரேமை பெருகிட வேண்டும். ப்ரேமையின் திருவுருவங்களே! உங்களுள் ப்ரேமையை மேலும் மேலும் அபிவிருத்தி செய்து கொள்ளுங்கள். இது தெய்வீகத்தின் ஒரு அம்சமாகும். இதைக் குறிப்பிட்டுத்தான் பகவான் ஸ்ரீகிருஷ்ணர் அனைத்து ஜீவராசிகளும் இறைவனது அம்சமே என்று பறைசாற்றுகிறார். என் அன்பானவர்களே! நீங்கள் என்னிலிருந்து வேறுபட்டவர்கள் அல்ல. நான் உங்களுள் இருக்கின்றேன்; நீங்கள் என்னுள் இருக்கின்றீர்கள்! (தெய்வீக அருளுரை ஜனவரி, 27, 2007)