தர்மத்தை நிலைநாட்டுவதற்காக மனித ரூபத்தில் தோன்றும்போது, இறைவன் ஒரு மனிதனாக நடந்து கொள்கிறான். அவன் அப்படித்தான் இருக்க வேண்டும்! ஏனெனில், அவன் மனிதர்களுக்கு முன் ஒரு இலட்சிய வாழ்க்கையை வாழ்ந்து காட்டி, மக்களுக்கு சாந்தி மற்றும் சந்தோஷத்தின் அனுபவத்தை அளிக்க வேண்டும். சிலரின் பார்வைக்கு, அவனது நடத்தைகளும், விளையாட்டான செயல்களும் சாதாரணமாகவும், பொதுவானதாகவும் தோன்றலாம். ஆனால், ஒவ்வொன்றும் சுந்தரம், சத்யம், சிவம், சந்தோஷம் மற்றும் உயர்நிலையின் ஒரு வெளிப்பாடாகும். ஒவ்வொன்றும் தனது அழகால் உலகத்தை வசீகரித்து, அவற்றை தியானிக்கும் இதயங்களைப் பரிசுத்தமாக்கும். ஒவ்வொன்றும் மனக்கலக்கங்களை வென்று, மாயையின் திரையைக் கிழித்தெறிந்து, உள்ளுணர்வை இனிமையால் நிரப்பும். அவதாரங்களின் வாழ்க்கையில் சாதாரணமானவை மற்றும் பொதுவானவை என்று எதுவும் இல்லை. கண்டவையும், இயல்பானவை எனக் கருதப்பட்டவையும் உண்மையில் அமானுஷ்யமானவை, இயற்கைக்கு அப்பாற்பட்டவை, பெரும் வணக்கத்திற்கு உரியவை! ஸ்ரீராமரின் கதை ஒரு தனி மனிதனின் கதை அல்ல, அது பிரபஞ்சத்தின் கதை! அனைத்து ஜீவராசிகளுக்குள்ளும் இருக்கும் பிரபஞ்சமயமான ஆதாரத்தின் உருவகமே ஸ்ரீராமர். அவர் அனைத்துள்ளும், எல்லாக் காலங்களிலும், எல்லா இடங்களிலும் இருக்கிறார்! (ராமகதா ரஸ வாஹினி - அத்தியாயம் 1)