மனம் மற்றும் ஆத்மாவைப் பண்படுத்துவது, கல்வியின் குறிக்கோள்களில் ஒன்றாக விளங்குகிறது. இதுவும் கூட, உணவு மற்றும் உடையை அளிக்கின்ற விவசாயத்தைப் போன்றதே. உடலைப் பேண நமக்கு தானியம் தேவை; ஆத்மாவைப் பேண நமக்கு தியானம் தேவை. விவசாயத்தில், (Agriculture) நீங்கள் நிலத்தை உழுது, பண்படுத்தி, விதைகளை விதைத்து, செடிகளுக்கு உரமிட்டு, விளைச்சலை அறுவடை செய்கிறீர்கள். "இதய விவசாயத்தில்" (Heart-culture), நாம், நமது இதய க்ஷேத்திரத்தை (இதயம் எனும் நிலம்) உழுது, களைகளையும், முட்களையும் களைந்து, விதைகளை விதைக்க வேண்டும். கேடு விளைவிக்கும் உந்துதல்கள், மனப்பாங்குகள் மற்றும் பழக்கங்கள் ஆகியவையே களைகள்; பக்தியும், சிரத்தையுமே உரங்கள். ப்ரேமை எனும் குணமே செடி வளர உதவும் நீராகும். இறைவனின் திருநாமங்களே பரிசுத்தப்படுத்தப்பட்ட இதயத்தில் விதைக்கப்படும் விதைகளாகும். இவ்வனைத்து ஆன்மிக சாதனைகளின் பலனே ஞானம் எனும் அறுவடையாகும். பாரதத்தின் பண்டைய மதமான சனாதன தர்மத்தின் குறிக்கோளாக, இலக்காக “இதய விவசாயம்” (Heart-culture) இருந்து வந்துள்ளது. ஒரு சந்தோஷமான, நிறைவான மற்றும் அமைதியான வாழ்க்கைக்கு இது மிகவும் அத்தியாவசியமாகும். (தெய்வீக அருளுரை, ஜனவரி 5,1975)