பரிசுத்தமான மனதையே இறைவனின் ஆலயமாக ஒரு பக்தன் கருத வேண்டும். மனதை பரிசுத்தமான, புனிதமான மற்றும் தெய்வீக சிந்தனைகளால் நிரப்பிக் கொண்டு, ஒருவர் தனது வாழ்க்கை முழுவதையும் பவித்ரமானதாக ஆக்கிக் கொள்ள வேண்டும். மேகங்களிலிருந்து மாசற்ற மழைத் துளிகளைப் பெறுவதற்காக, சாதகப்பறவை பல இன்னல்களைத் தாங்கிக் கொள்கிறது. வானத்தில் ஒரு கருமேகத்தைக் கண்டவுடனேயே, அது, தனது சாதனையைத் தொடங்கி விடுகிறது. பூமியில் உள்ள, ஏரிகள், குளங்கள் மற்றும் ஆறுகளில் நீர் நிரம்பி இருக்கிறது. ஆனால், சாதகப்பறவைக்கு, இந்த மாசடைந்த நீரால் எந்தப் பயனும் இல்லை. வேறு எந்த நீரையும் நாடாது, கார்த்திகை மாதத்தின் மழை நீர்த்துளிகளுக்காக அது காத்திருக்கிறது. இடி, மின்னலுக்கு அஞ்சாது, அச்சமோ அல்லது கவலையோ இன்றி, மேகங்களிலிருந்து விழும் பரிசுத்தமான நீர்த்துளிகளை மட்டுமே அது நாடுகிறது. அந்த மழைத்துளிகளைப் பருகும் போது அது மகிழ்ச்சியால் பாடுகிறது. சாதகப்பறவை, பரிசுத்தமான ப்ரேமைக்கான ஒரு உதாரணமாகும். உண்மையான பக்தர்கள் இறைவனை உணருவதற்கு இத்தகைய ஒரு தவம் செய்ய வேண்டும். ஒருவருக்கு இதே போன்ற மன உறுதி இருக்க வேண்டும்; மேலும் பிரம்மானந்தத்தை அனுபவிப்பதற்கு, ஒருவர் இப்படிப்பட்ட இன்னல்களை எதிர் கொள்ள வேண்டும். உலகின் ஜாலங்கள் மற்றும் கவர்ச்சிகளுக்கு ஒருவர் இரையாகி விடக் கூடாது. (தெய்வீக அருளுரை பிப்ரவரி 12,1991)