முனிவர்கள் யாகங்களையும், யக்ஞங்களையும், அவர்களது புலன்களின் மீது ஆளுமை பெறுவதற்காகச் செய்தார்கள். நமது தீய மனப்பாங்குகள் அனைத்தையும் வென்று, அவற்றை தியாகம் எனும் தீயில் தூக்கி எறிய வேண்டும் என்பதே, ஒரு யக்ஞத்தின் உண்மையான தன்மையும், அர்த்தமும் ஆகும். இதுவே பூதபலி என்று வர்ணிக்கப்படுகிறது. பூதபலி என்ற வார்த்தை தவறாக அர்த்தம் செய்து கொள்ளப்பட்டு, சிலர் அதை மிருக பலி என எண்ணுவதால், இது தீய வழக்கங்களுக்கு இடம் அளித்து விட்டது. இது சரியான வழி அல்ல. பலி என்றால் வரி என்று பொருள். இந்நாளில் நாம் நமது சொத்து, நமது வீடுகள் மற்றும் நமது வருமானம் ஆகியவற்றிற்கு வரி செலுத்துகிறோம். ஆனால், பண்டைய காலங்களில் வரி விதித்ததன் நோக்கமும், இன்றைய வரி விதிப்பின் நோக்கமும் வெவ்வேறானவை. இந்நாளில் வரிகள் பெரும்பாலும் வசூலிக்கப்படுகின்றன, ஆனால் ஆட்சியில் இருப்பவர்களால் அவை கவர்ந்து கொள்ளப்படுகின்றன. பண்டைய நாட்களின் வரிகள் மக்களின் நலன்களை மேம்படுத்தி, அதிகமாக்குவதற்காகப் பயன்படுத்தப்பட்டன. குடிநீர் இல்லாத போது, அவர்கள் குடிநீர் வசதி செய்து தருவார்கள்; சாலைகள் இல்லாத போது, அவர்கள் சாலைகள் அமைத்துக் கொடுப்பார்கள். நமது அனைத்து தீய மனப்பாங்குகளையும் இறைவனுக்கு தியாகம் செய்வதன் மூலம், இந்த உலகில் மனிதனுக்கு எது அத்தியாவசியமாகத் தேவையோ அதுவும், மனிதனுக்கு அப்பாற்பட்டு என்ன தேவையோ அதுவும் நமக்கு அருளப்படுகிறது.