ஒரு துவைக்கப் படாத சட்டைக்கு அடியில், நன்கு துவைத்த பனியனை அணிந்திருந்தாலோ அல்லது நன்கு துவைத்த சட்டைக்கு அடியில் துவைக்கப் படாத பனியனை அணிந்து கொண்டாலோ நீங்கள் புத்துணர்ச்சியுடன் இருக்கவோ அல்லது நன்றாக உணரவோ முடியாது. ஒரு மிடுக்கான சந்தோஷத்தை அளிப்பதற்கு, இரண்டுமே சுத்தமானதாக இருக்க வேண்டும். அதைப் போலவே, புற மற்றும் அகப் பரிசுத்தங்களை நாடிப் பெற்றாக வேண்டும். உண்மையில் புறச் சுத்தம் அகச் சாதனையின் பிரதிபலிப்பே ஆகும். ஒரு கள்ளம் கபடமற்ற மனிதரின் முகத்தில் ஒரு அற்புதமான பிரகாசம் இருக்கும்.அகப் பரிசுத்தத்திற்கு அதற்கே சொந்தமான சோப்பும், தண்ணீரும்; அதாவது வலுவான தெய்வ பக்தி என்ற சோப்பும், இடையறாது கடைப்பிடித்தல் என்ற தண்ணீரும், இருக்கின்றன.உண்மையான ஆன்மிக சாதகன் அவன் கட்டுண்டுள்ள கடமையின் மீது ஒரு பயபக்தியான மனப்பாங்கைக் கொண்டு இருப்பான். அவனுக்குக் கொடுக்கப் பட்டுள்ள ஒவ்வொரு பணியையும், இறைவனை மகிழ்வித்து, அதன் மூலம் இறைவனது இருக்கையை அணுக வல்ல ஒரு ஆராதனையாகக் கருதி,அவன் ஆற்றுவான். கடமையே கடவுள், பணியே ஆராதனை- இதுவே கோட்பாடாகும். இறை ஆராதனை என்பது நாளின் ஒரு குறிப்பிட்ட நேரங்களில் அணிந்து கொண்டு, பின்னர் கழட்டி வைத்து விடும் ஒரு சீருடை அல்ல.