இந்த மனப்பாங்கில் (அனைவரிலும் இறைவனைக் காணும்) நிலை கொண்டு விட்ட பக்தன், உயர்வு அல்லது தாழ்வு உணர்வின்றி அனைவரது ஆத்மார்த்த சேவகனாக ஆகி விடுகிறான். தலை சிறந்த ஆன்மிக வெற்றிக்கு முன்னோடியாக வரும் இது ஒரு முக்கியமான (7) படியாகும். (8) இது சாதகரை இறைவனுக்கு எவ்வளவு அருகாமையில் கொண்டு செல்கிறது என்றால்,ஒருவர் அவனது சகா மற்றும் தோழனாகவும்,இறைவனது சக்தி மற்றும் கருணை, இறைவனது வெற்றிகள் மற்றும் சாதனைகளைப் பகிர்ந்து கொள்பவராகவும் உணர்ந்து, அர்ஜூனனைப் போல இறைவனது சகாவாக ஆகி விடுகிறார். (9) ஆன்மிக சாதகர் பரிசுத்தமாக்கப்பட்ட தனது உள்ளுணர்வின் மூலம் தெரிந்து கொண்ட இறைவனது ஸங்கல்பத்திற்கு, முழுமையாகப் பணிந்து விடும் ஆத்ம நிவேதனம் அல்லது பரிபூரண சரணாகதி எனும் இறுதிக் கட்டத்திற்கு முந்திய நிலை இதுவே என்பதை ஊகித்துக் கொள்ளலாம். ஏழாவது படி தாஸ்யம் (சேவகனது நிலை) என்பதைக் கவனியுங்கள்.தங்களை ஒரு சமூகப் பணியாளர் அல்லது தன்னார்வலர் அல்லது சேவக் என அழைத்துக் கொள்ளும் ஒவ்வொருவரும் அடைய வேண்டிய சேவை நிலை இதுவே ஆகும். ஆன்மிக அடைப்படையில் ஆற்றப்படுமானால்,ஒருவரது சேவை சிறந்ததாகவும், அதிகத் திருப்தி அளிப்பதாகவும் இருந்தாலும் கூட, இறைநாமஸ்மரணை அல்லது ஜபம் செய்வது அல்லது மணிக்கணக்கில் தியானம் செய்வது என்பதைக் காட்டிலும், இது அதிகம் பயனளிப்பதாகும்.