ஒரு நாள், இளைஞராக இருந்த ஏசு கிருஸ்து, ஒரு தனிமையான மலை உச்சிக்குச் சென்றார். ஏசு கிருஸ்து அங்கு அமர்ந்து கொண்டு, எல்லா நேரமும் இறைவனை தியானித்துக் கொண்டு இருந்தார்.சில நேரம் கழித்து அவர் திரும்பி வந்தார். அவர் திரும்பி வந்து கொண்டிருந்த போது, கலிலீ கடல் கரையில், கவலையுடன் இருந்த ஒரு மனிதர்களது குழுவைச் சந்தித்தார். ஏசு கிருஸ்து விசாரித்த போது,அவர்கள் தாங்கள் மீனவர்கள் என்றும், வெகு நேரமாக அவர்களுக்கு தங்களது வலையில் எந்த மீனும் சிக்கவில்லை என்றும் கூறினார்கள். ஏசு கிருஸ்து, ‘’ என்னைத் தொடர்ந்து வாருங்கள்; மீன் இல்லாத நீர்நிலையும் உண்டா?’ எனக் கூறி அவர்களைக் கடல் நடுவில் அழைத்துச் சென்று, ஒரு குறிப்பிட்ட இடத்தில் அவர்களை வலை வீசச் சொன்னார். அவர்களது அளவற்ற ஆச்சரியம் மற்றும் ஆனந்தத்திற்கு ஏற்ப, மீனவர்கள் தங்கள் வலை முழுவதும் மீன்களால் நிரம்பி விட்டதைக் கண்டார்கள். இந்த சம்பவம், மீனவர்கள் மனங்களில் ஒரு மிக அதிகமான இறை நம்பிக்கையை உருவாக்கியது. மனித குலத்திற்கு இறை நம்பிக்கை இன்றியமையாத ஒன்றாகும். எங்கு இறை நம்பிக்கை உள்ளதோ அங்கு ப்ரேமை இருக்கும். எங்கு ப்ரேமை இருக்கிறதோ அங்கு சத்தியம் இருக்கும்; எங்கு சத்தியம் இருக்கிறதோ அங்கு சாந்தி இருக்கும்; எங்கு சாந்தி இருக்கிறதோ அங்கு ஆனந்தம் இருக்கும். எங்கு ஆனந்தம் இருக்கிறதோ அங்கு ஆண்டவன் இருப்பான்.