குழந்தைகளின் இளம் இதயங்களில்,ப்ரேமை, இரக்கம், சத்யம், நீதி, தானம், பரிவு, பச்சாதாபம் மற்றும் சுயக்கட்டுப்பாடு எனும் விதைகளை விதையுங்கள். இதுவே, குழந்தைகளைக் கையாளும் அனைவரின் தலையாய கடமையாகும். எப்போது, ஒரு தந்தை, வாசலில் வந்த ஒருவரிடம் தான் வீட்டில் இல்லை என்று சொல்லி விடும்படி தன் குழந்தையிடம் கூறுகிறாரோ அல்லது ஒரு மகன், போனில் பேசும் தனது சகோதரனிடம், தான் வெளியே சென்று விட்டதாகக் கூறும் படிச் சொல்கிறானோ, அப்போதே, நேர்மையின்மை என்ற தீய குணம் அந்தக் குழந்தைக்குள் விதைக்கப்பட்டு விடுகிறது. ஒரு போதும் பயன்படுத்தப் படாத செய்திகள், சத்தியத்தைத் திரித்துப் பின்னும் விஷயங்கள் போன்றவற்றின் பல விதமான சுமையை இளம் மூளைகளில், சுமத்தாதீர்கள். அவர்கள் எந்த அளவு நல்ல முறையில் பயன்படுத்த முடியுமோ, எந்த அளவு அவர்களுக்கு நேரடியாக வாழ்க்கையில் உதவ முடியுமோ, அந்த அளவு மட்டுமே கற்பியுங்கள். அவர்களது மூளைகளை விட, அவர்களது நற்குணநலனுக்கு அதிகப் பயிற்சி அளியுங்கள். முதன் முதலில் பெற்றோர்கள், பிறகு ஆசிரியர்கள், அடுத்து தோழர்கள், விளையாட்டு சகாக்கள் மற்றும் துணைவர்கள், அதன் பின் சமூகத்தின் அனைத்து நிலைகள் - இவையே குழந்தைகளின் குணநலனையும், ஒரு தேசத்தின் தலைவிதியையும் உருவமைக்கின்றன!