பக்த பிரஹலாதனுக்கு வந்த தடைகள் மற்றும் துன்பங்களினாலும்,அவனுக்குக் கொடுக்கப் பட்ட தண்டனைகளினாலும், உலகில் உள்ள மற்றவர்கள் அவனது பக்தி எவ்வளவு மகத்தானது என்பதை அறிந்து கொள்ள முடிந்தது. அரக்கர்கள் அவனைத் துன்புறுத்தியபோது, அவனது கண்களில் ஒருபோதும் கண்ணீர் வரவும் இல்லை, அவன் ஒருபோதும் எந்த விதமான வலியையும் காட்டிக் கொள்ளவில்லை. அவன் இறைவனது திருநாமத்தை மட்டுமே உச்சரித்துக் கொண்டு, இறைவனைத் தன்னிடம் வரவேண்டும் என்று வேண்டிக் கொண்டு இருந்தான். அத்தகைய சூழ்நிலை காரணமாக, அவன் பக்தியை ஊக்குவிக்கவும், உண்மையான நம்பிக்கையும் பக்தியும் என்ன செய்ய முடியும் என்பதை மற்றவர்களுக்குக் காட்டவும் முடிந்தது,மாறாக, பிரஹலாதனை அவனது தந்தை பரிவோடும்,கனிவோடும் பராமரித்து, அவனைத் தனது மடியில் வைத்துக் கொண்டு இருந்திருப்பாரேயானால், பிரஹலாதனின் பக்தியும், நம்பிக்கையும் உலகில் உள்ள மற்றவர்களுக்கு எப்படித் தெரிந்திருக்க முடியும்? ஒரு வைரத்திற்குக் கூட, அதன் பக்கங்களை நாம் அறுக்காவிட்டால், மதிப்பு கிடைப்பதில்லை. சொக்கத் தங்கம் கூட, அதைத் திரும்பத் திரும்ப கடினமாகத் தட்டி, உலையில் இடப்படாமல், ஒரு அழகான ஆபரணமாக ஆவதில்லை. அனைத்து வலிகள் மற்றும் துன்பங்களிலும், இறுதியான சந்தோஷத்தைப் பெறுவதற்கான பாதை மட்டுமே உள்ளதை நாம் உணர வேண்டும்.