நிலங்களில் வளர்ந்து கொண்டு இருக்கும் பயிர் மழைக்காக தாகத்துடன் ஏங்குகிறது. வானத்தில் கருத்த மழை மேகங்கள் நகர்ந்து கொண்டிருப்பதை அது பார்க்கிறது, ஆனால் அது அந்த உயரத்திற்கு எழும்பி உயிரூட்டும் மழையை அருந்தவும் முடியாது, அந்த மேகங்களை கீழே நிலத்திற்கும் கொண்டு வரவும் முடியாது.மனித குலமும் கூட கொளுத்தும் வெயிலில், தாங்க முடியாத அகந்தை மற்றும் பேராசையின் வெப்பத்தில் தவிக்கின்றது. அதற்கு இறை அருள் எனும் மழை தேவை; அதன் பின்னரே, சாந்தி, சந்தோஷத்தில் தான் வளரமுடியும் என்பதை அது அறிந்திருக்கிறது. எவ்வாறு மேகங்கள் மழைத் துளிகளாக ஆகி, அவைப் பேண நினைக்கும் வயல்களில் பொழிகின்றதோ, அவ்வாறே நிராகாரமான பரப்ரம்மம், தன்னை தனிப்பட்டவனாக்கிக் கொண்டு, உருவத்தை ஏற்று, மனித குலத்திற்கு இடையே, காத்து, ரக்ஷிப்பதற்காக, இற(ர)ங்கி வருகிறது- இதுவே, மழை மேகம், சூரிய வெப்பத்தில் காய்ந்து கொண்டிருக்கும் பயிரின் மீது பரிவோடு வருவதைப்போல, இறைவன் (மாதவ), மனிதனாக (மானவ) வருவதன் ரகசியமாகும். ஒரு முறை மழை வந்து விட்டால், சூரியனாலும் பல பயன்கள் உள்ளன. அதைப் போலவே, இறைவனது அருள் கிடைத்தவுடன், அகந்தை மற்றும் பேராசையை, பயனுள்ள வழிகளில் பாயுமாறு செய்வதன் மூலம், பலனளிக்குமாறு செய்ய முடியும்.