அர்ஜூனன், பகவான் ஸ்ரீகிருஷ்ணரின் மைத்துனர் ஆவார்; அவர்கள் இருவரும் மிகச் சிறந்த நண்பர்களும் கூட. சந்தேகத்திற்கு இடமின்றி, பகவான் ஸ்ரீகிருஷ்ணர், கணப் பொழுதில், அவரது உறவினரின் அலை பாயும் மனதை, உறுதியான செயல் புரிவதற்கான ஒரு தெள்ளத் தெளிவான கருவியாக மாற்றும் சக்தி படைத்தவரே. ஆனால் பகவான் ஸ்ரீகிருஷ்ணர் அவரது எந்த சக்தியையும் அவ்வாறு பயன்படுத்தவில்லை! அவர் மருந்தையும், அதற்கான பத்தியத்தையும் அறிவுறுத்த மட்டுமே செய்தார்; தன்னைக் காத்துக் கொள்ள, அர்ஜூனன் தானே அந்த மருந்தை விழுங்கி, அதற்கான பத்தியத்தைக் கடைப்பிடிக்க வேண்டி வந்தது. பகவான் ஸ்ரீகிருஷ்ணர், ‘’ நீ எனது நண்பன், நீ எனது உறவினன், நான் உனக்கு சாரதியாக இருக்கும் அளவிற்கு, இப்போது நீ எனக்கு நெருக்கமானவன்; நீ இப்போது மிகுந்த துக்கத்தில் ஆழ்ந்துள்ளாய்; உன்னை சூழ்ந்துள்ள மாயையிலிருந்து நீ விரைவாக நீக்கப் பட வேண்டும் என்பதை நான் ஒப்புக் கொள்கிறேன்; ஆனால், உனது அறியாமை, உன்னுடைய சொந்த முயற்சியினால் விலக வேண்டுமே அன்றி, என்னால் ஆற்றப்படும் எந்த அற்புதத்தினாலும் அல்ல.’’ என்று கூறினார். அசத்தியத்துடன் ஒருவர் தனது சொந்தப் போராட்டத்தால் பெறப் படும் சத்தியமே நிரந்தரமான பொக்கிஷமாக இருக்கும்; இந்தப் போராட்டமே, உங்களை உண்மையான பொக்கிஷத்தைப் போற்றிப் பாதுகாக்க வைக்கும் அளவிற்கு வலுவானவர்களாக ஆக்கும் !