பண்டைய காலரத்தில் பரப்பிரம்ம தியானத்தில் (ப்ரம்மநிஷ்டா) ஆழ்ந்திருந்தவர்களுக்கும், இன்று பரப்ரம்ம தியானம் செய்பவர்களுக்கும் ஒரு பெரிய வித்தியாசம் உள்ளது. முதலில், பரப்ரம்ம தியானத்தின் மகத்துவத்தைப் புரிந்து கொள்வது அவசியம். பண்டைய காலத்தில், இந்த மகத்துவம் உணரப்பட்டு, முனிவர்கள் இந்தப் புனிதத்துவத்தை அனுபவிப்பதில் ஆழ்ந்திருந்தார்கள். இன்றைய நாளின் சாமியார்கள் இதைச் செய்யாததால் தான் ஏழ்மை நம்மைப் பீடித்துள்ளது. இப்படிப் பட்ட புனித உணர்வுகள் இப்போது ஏன் உதயமாவதில்லை என்ற கேள்வி எழக் கூடும். ஆனால், இவை உண்மையில் இல்லாமல் இல்லை.நெருப்பு அதிகமாவதற்கும் அல்லது குறைவதற்கும் எரிபொருள் மட்டுமே காரணம்; வேறு எந்தக் காரணமும் இல்லை. எரிபொருள் அதிகமானால், வெளிச்சமும் அதிகமே! இந்த உலகின் ஒவ்வொருவரும் தத்தம் நெருப்பிற்கு எரி பொருள் அளிக்கும் மறுக்க முடியாத உரிமையைப் பெற்றவர்கள்! இயல்பாகவே,நெருப்பிற்கு ஒளி அளிக்கும் திறன் உள்ளது, ஆனால், அதற்கு எரிபொருள் தேவை ! பற்றின்மை,சாந்தி,சத்யம், கருணை, மனத்திண்மை மற்றும் தன்னலமற்ற சேவை எனும் எரிபொருளை இடையறாது ஆன்மிக சாதகரின் புத்தி எனும் நெருப்பில் இட வேண்டும். இந்த நெருப்பிலிருந்து தான், ஞானம் எனும் ஒளி வெளிப் படுகிறது. ஆன்மிக சாதகர்கள் எவ்வளவுக்கு எவ்வளவு அதிகமாக இதைச் செய்கிறார்களோ, அவ்வளவுக்கு அவ்வளவு அவர்கள் திறனானவர்களாகவும், சுயம்பிரகாசம் கொண்டவர்களாகவும் ஆக முடியும்.