ஜீவாத்மா தனது உண்மையான இயல்பைப் புரிந்து கொள்வதற்கு உடல் ஒரு இன்றியமையாத வாகனமாகும். இருந்தாலும், அது யமனது கவனத்திற்கு எப்போது குறியாகக் கூடும் என்பதை யார் அறிவார்? இந்த உடல் யமனின் பாசக் கயிற்றிற்குள் எப்போது சிக்கும் என்பதை யார் அறிவார்? எளிதில் அழியப்போகும் இந்த உடல் சுமையை ஏற்றுள்ள ஜீவாத்மா, மேற்கூறிய இந்த எச்சரிக்கையைப் புரிந்து கொண்டு, எந்தத் தருணமானாலும், அந்தத் தருணத்திலேயே இறைவனுடன் இரண்டறக் கலப்பதில் ஆர்வம் உள்ளவராக இருக்க வேண்டும்! விட்டு விட்ட எந்தத் தருணமும் திரும்பி வராது. மனிதர்கள் பொதுவாக, அவர்களது செயல்களை ஆற்றுவதை, நேற்று வேலையை இன்று வரை, இன்று வேலையை நாளை வரை, என தாமதப் படுத்திக் கொண்டே இருப்பார்கள். ஆனால்,ஆன்மிக சாதனையின் பணிகள் அப்படிப் பட்டதல்ல. அவைகளுக்கு, நேற்று என்பதும் இல்லை, நாளை என்பதும் இல்லை. இந்தத் தருணமே, அந்தத் தருணம்! கடந்து விட்ட நிமிடம் உங்களது கையில் இல்லை; அதைப் போலவே வந்து கொண்டிருக்கின்ற நிமிடமும் உங்களுடையதல்ல! இந்தப் புரிதலை, இதயத்தில் பதித்துக் கொண்ட ஜீவாத்மாவே இறைவனுடன் இரண்டறக் கலக்க முடியும்.