நீங்கள் களைத்துப் போய், பலஹீனமாக ஆகி விடும் ஒரு நேரம் வரலாம்; பின்னர், ‘’பகவானே! விஷயங்கள் எனது திறனுக்கு மீறிப் போய்விட்டன; இதற்கு மேலும் முயற்சி செய்வது எனக்கு மிகப் பெரிய பாரமாகத் தோன்றுகிறது. எனக்கு சக்தி அளியுங்கள், சுவாமி!’’ எனப் பிரார்த்தியுங்கள். ஆரம்பத்தில், மாணவர்கள் தேர்வு எழுதும் போது, சற்று விலகி நிற்கும் ஆசிரியரைப் போல, ஒருவரது முயற்சியைக் கண்காணித்துக் கொண்டு இறைவன் சற்றுத் தொலைவில் நிற்பான். பின்னர், ஒருவர் புலனின்பங்களின் மீது உள்ள பற்றை (போகா) விட்டு விட்டு, நற்செயல்களையும், தன்னலமற்ற சேவையையும் மேற்கொள்ளும் போது, இறைவன் சற்று அருகாமையில் வருவான். சூரிய பகவானைப் (சூர்ய நாராயணா) போல, மூடி இருக்கும் கதவிற்கு வெளியில் காத்திருப்பான். தன்னுடைய எஜமானரின் விருப்பங்களை அறிந்து கொண்டு, தான் இருப்பதை அறிவிக்காமலோ அல்லது கதவை ஓங்கித் தட்டாமலோ, வெறுமனே வெளியில் காத்திருக்கும் வேலைக்காரனைப் போல, இறைவனும் கூடக் காத்திருப்பான். எஜமானர் சிறிது கதவைத் திறந்த உடனேயே, சூரியன் விரைந்து உள் சென்று அங்கிருந்து இருட்டை விரட்டி அடித்து விடுகிறது. அதைப் போலவே, இறைவனது உதவியை நாடும் போது, அவனும் உடனேயே தனது இரு கரங்களையும் நீட்டி உதவ ப்ரத்யக்ஷம் ஆகி விடுவான். எனவே, உங்களுக்குத் தேவையானதெல்லாம், பிரார்த்திப்பதற்கான பகுத்தறிவும் (விவேகம்), அவனை நினைவு கூறுவதற்கான ஆன்மிக அறிவும் (ஞானம்) மட்டுமே.