எப்போது நீங்கள், உங்களைச் சுற்றியுள்ள ஒவ்வொருவரையும், ப்ரேமையுடன் நோக்குகிறீர்களோ, இறைவனும் கூட உங்களை ப்ரேமையுடன் நோக்குவான். நீங்கள் எந்த விதமான சந்தர்ப்பத்தில் இருந்தாலும், ஒருபோதும், கோபம், பொறாமை, போலித்தனம் அல்லது படாடோபம் ஆகியவற்றைக் காண்பிக்கக் கூடாது. எவரையும் கோபத்துடனோ அல்லது த்வேஷத்துடனோ நடத்தாதீர்கள். உங்களது தன்னலமற்ற ப்ரேமையை அனுபவித்ததன் மூலம், மற்றவர்களும் கூட ப்ரேமையில் வளர்வார்கள். நீங்கள் பிறரை ப்ரேமையுடன் நடத்தும் போது, அவர்களும் கூட சிந்தனைகள் மற்றும் சொற்களில் அந்த ப்ரேமையை உங்களுக்குத் திருப்பித் தருவார்கள்.அதற்கு பதிலாக, நீங்கள் அவர்களிடம் கோபமாக இருந்தால், அவர்களும் கூட உங்களுடன் கோபமாகவே பழகுவார்கள். நீங்கள் உங்களது பேச்சு அல்லது நடத்தையால் ஒருவருக்கு ஒருவர் இடையில் தூரத்தை உருவாக்கக் கூடாது. அனைவரையும் ப்ரேமையால் உங்களருகில் ஈர்த்துக் கொள்ளுங்கள். பின்னர், நீங்கள் அனைவரும் ஒற்றுமையாக இருப்பீர்கள். நீங்கள் ஒவ்வொருவரும் இறைவனது அருகாமையையும் கூட அடைவீர்கள். இறைவன் ப்ரேமஸ்வரூபனே. அவன் மனித குலம் அனைத்தையும் தனது ப்ரேமையாலேயே காக்கின்றான். எனவே, ப்ரேமையின் திருவுருவங்களே, உங்களுள் தன்னலமற்ற ப்ரேமையை மேலும் மேலும் அபிவிருத்தி செய்து கொள்ளுங்கள்!