உயிர் உள்ளவரை, நீங்கள் உயர்வு மற்றும் தாழ்வு, நல்லவை மற்றும் கெட்டவை, சரியானவை மற்றும் தவறானவை ஆகியவற்றில் சிக்கிக் கொண்டு தான் இருப்பீர்கள். இருமை என்பது தவிர்க்க முடியாதது.அது ஒரு விதத்தில் தேவையும் கூட. ஆனால், ப்ரேமை எனும் இனிய கனியைச் சுவைக்க, நீங்கள் கோபம், வன்மம், பொறாமை மற்றும் பேராசை எனும் வெளித்தோலை உரித்து நீக்க வேண்டும். இனிமையை உங்களுக்குள் நீங்களே பாதுகாத்து, அபிவிருத்தி செய்து கொள்ள, உங்களுள் உள்ள கசப்பு உணர்வைப் பயன்படுத்துங்கள். வெளி உலகிலிருந்து பெறக்கூடிய சந்தோஷம், ஆன்மிக சாதனையின் மூலம் பெறும் ஆனந்தத்துடன் ஒப்பிட்டால் மிகவும் அற்பமானது என்பதை, ரிஷிகள் மற்றும் முனிவர்களின் அனுபவத்திலிருந்து நீங்கள் உணர முடியும். அந்த ஆனந்தத்தை அடைவதற்கு பற்றின்மையுடன் (வைராக்யத்துடன்) கூடிய ஆன்மிக சாதனை அத்தியாவசியமாகும். ஒரு ஆழ்துளை கிணற்றின் வழியாக, நிலத்திலிருந்து நீரை எடுக்க வேண்டும் என்றால், ஆழ் துளைக் குழாயில், நீர் மேலே வருவதற்கு ஏற்ப, காற்று இல்லாமல் இருக்க வேண்டும். காற்று நுழைந்து விட்டால்,நீர் மேலே வராது. அதைப் போலவே, உலகியலான பொருட்களின் மீதுள்ள பற்றுதல், உங்களது ஆன்மிக சாதனைகளைக் கெடுத்து விடாமல் இருப்பதை உறுதி செய்து கொள்ளுங்கள். புலனின்பங்களும்,தற்பெருமையும் மனதை ஊடுருவி விட்டால், ப்ரேமை பொங்கி வராது !