மூன்று விதமான மனிதர்கள் இருக்கிறார்கள்; 1) உலகியலான பொருட்களே உண்மையானவை என்று கருதும் இறை நம்பிக்கை அற்றவர்கள்; 2) அவர்கள் காணும் மற்றும் அனுபவிக்கும் அனைத்திற்குப் பின்னால் ஒரு இறை ஸங்கல்பம் இருக்கிறது என்பதை நம்பி அந்த ஸங்கல்பத்திற்குத் தலை வணங்குபவர்கள். அவர்கள் அந்த ஸங்கல்பத்தைப் புரிந்து கொள்ள முயன்றும், அதைப் பற்றி ஒழுகியும், அதற்கு எதிராகச் செயல்படாமலும் இருப்பார்கள்; (3) பொருட்களாலான இந்த உலகிற்கு ஓரளவு ஒப்பிடக் கூடிய மதிப்பே உள்ளது என்பதை உணர்ந்தவர்கள். பிந்தைய இருவரும் அவர்களது துன்பங்கள் மற்றும் துயரங்களுக்கு எவரையும், ஏன் இறைவனைக் கூட, குறை கூறமாட்டார்கள். மகனோ அல்லது மகளோ இளையவர்களாக இருக்கும் வரை, பெற்றோர்களின் சொத்தில் அவர்களது பங்கிற்கு உரியவர்களாக ஆக மாட்டார்கள். எப்போது, உங்களது ஆன்மீக சாதனைகள், நீங்களே உங்களது தலைவிதியை நிர்ணயிக்கும் அளவுக்கு வலுவாக இல்லாத வரை, நீங்கள் துன்புற்று, போராடிக் கொண்டு தான் இருப்பீர்கள். எப்போது , நீங்கள், ‘’நான் ‘’, ‘’ நான் ‘’, ‘’ நான் ‘ கூறுகிறீர்களோ, அப்போது, உங்களுக்கு என்று நீங்கள் மட்டுமே இருப்பீர்கள்; நீங்கள் தடுமாறி, கீழே விழவும் கூடும். ‘’ நான் இல்லை, ஆனால் நீயே ‘’ என்று கூறுங்கள், பின்னர் அனைத்தும் உங்களுக்குக் கொடுக்கப் படும் ! எப்போது, நீங்கள் இறைவனை அறை கூவி அழைக்கிறீர்களோ, அப்போதே, கடந்த கால செயல்களின் விளைவுகள், சூரிய ஒளியின் முன் உருகி ஓடி விடும் மூடுபனியைப் போலத் தானாகவே கரைந்து விடும் !