மக்கள், ஸ்ரீமத் பகவத் கீதையைப் பாராயணம் செய்து, அதை விவரிப்பதில் திறமை பெறுகிறார்களே தவிர,அதன் உபதேசத்தின் படி நடப்பதில்லை. ஒவ்வொருவரின் விருப்பம் மற்றும் கற்பனைகளுக்கு ஏற்றவாறு ஸ்ரீமத் பகவத் கீதை விளக்கப் படுகிறது. ஸ்ரீமத் பகவத் கீதையும், மற்ற புனித நூல்களும் கற்பக விருக்ஷம் (கேட்பதை எல்லாம் அளிக்கும் மரம்) போன்றவை. பல தரப்பட்ட விளக்கங்கள் மற்றும் அர்த்தங்களுக்கு , அவை, வழி வகுக்கின்றன. ஆனால், உண்மையான அனுபவத்திலிருந்து பெறப்படும் புரிதலே முக்கியமானதே அன்றி, பல தரப்பட்ட விளக்கங்கள் அல்ல.ஸ்ரீமத் பகவத் கீதையின் உபதேசங்களைக் கடைப்பிடிக்காமல், அதிலிருந்து பெறக்கூடிய ஆனந்தத்தை நாம் பெற இயலாது. ஒருவர் தனது இதயத்தை பரிசுத்தப்படுத்தி, தீய குணங்களான, அஹங்காரம், சுயநலம் மற்றும் தற்பெருமை ஆகியவற்றை விட்டொழிப்பதற்காக எதையும் செய்யாமல், முடிவே இன்றி, ஸ்ரீமத் பகவத் கீதையைப் பாராயணம் செய்வதாலோ அல்லது அதைக் கேட்பதாலோ எந்தப் பயனும் இல்லை. ஸ்ரீமத் பகவத் கீதையின் 700 ஸ்லோகங்களையும் மனப்பாடம் செய்வதை விட, அதன் ஒரு வரியையாவது நடைமுறைப் படுத்துவது எவ்வளவோ மேலானதாகும். ஒருவர் அதற்கான முயற்சியைச் செய்யாமல், எந்த ஆன்மீக சாதனையும், ஒருவரது இதயத்தைப் பரிசுத்தப் படுத்துவதில் உதவ முடியாது. இதயம் பரிசுத்தமாகி விட்டால், அது இறைவன் வசிப்பதற்குத் தகுதியான ஒரு உறைவிடமாக ஆகி விடும்.