ஒருவர் வைத்துக் கொள்ளும் நட்பு வட்டம் அவரது குணநலனை முடிவு செய்கிறது; ஒரு மனிதர், தனது உள்ளார்ந்த இயல்பை, சுதந்திரமாக வெளிப்படுத்தக் கூடிய ஒரு நட்பு வட்டத்தில் சேர முயலுகிறார். மனிதன், இயல்பாகவே, அகத்திலிருந்து வரும் ஆசைகளையும், புறத்திலிருந்து வரும் தூண்டுதல்களையும் திருப்திப் படுத்தும் பழக்கம் உடையவனாக இருக்கிறான். பெரும்பாலும், இவை தீங்கு விளைவிப்பவையே. எனவே, மனிதர்கள், இவை, அவர்களது தனித்தன்மையை அடக்குவதற்கான வாய்ப்பை அளிப்பதன் மூலம் தங்களையே அழித்துக் கொள்கிறார்கள். நல்லவற்றுடன் இணைவது உண்டாக்கும் செல்வாக்கினை எண்ணிப் பாருங்கள். ஒரு நூல் இழை, எவருமே அது பயனுள்ள ஒன்று என்று கருதாத, மதிப்பற்ற ஒன்றாகும்.ஆனால், அது எப்போது, சில நறுமண மலர்களை இணைக்கிறதோ, பின்னர் மகளிர் அதை தங்களது தலையில் அலங்காரமாக சூடிக் கொள்கிறார்கள்; பக்தர்கள் அதை தாங்கள் போற்றும் இறைவனது சிலைகளுக்கு மாலையாக அணிவிக்கிறார்கள். நடுவீதியில் கிடக்கும் ஒரு பாறாங்கல் புறக்கணிக்கப் பட்டு, அவமானப் படுத்தப் படுகிறது. ஆனால், அது எப்போது, ஒரு சிற்பியின் நட்பைப் பெறுகிறதோ, அது ஒரு அழகான இறைவனது விக்ரஹமாக மாறி, ஆயிரக்கணக்கானவர்களின் வழிபாட்டைப் பெறுவதற்கு ஒரு கோயிலில் பிரதிஷ்டை செய்யப் படுகிறது. எனவே, ஸத்ஸங்கம், ஒழுக்க ரீதியாகவும், ஆன்மீக ரீதியாகவும் வளருவதற்கு மிகவும் முக்கியமானதாகும்.