பொருத்தமோ அல்லது முக்கியத்துவமோ இல்லாத எந்த ஒரு வார்த்தையையும் இறைவன் ஒருபோதும் பேசுவதில்லை.அவன் ஒருபோதும், தகுதியோ அல்லது காரணமோ அற்ற எதையும் செய்வதும் இல்லை. சிறுவனான துருவன், தனது தந்தை, தனது ஒன்று விட்ட சகோதரனை எவ்வாறு அன்புடன் நடத்தினாரோ அவ்வாறே தன்னையும் நடத்த வேண்டும் என்பதற்காக, காட்டிற்குத் தவம் புரியச் சென்றான். ஆனால், நடந்தது என்ன என்று பாருங்கள் ? அவன் ஆன்மீக சாதனையில் முன்னேற, முன்னேற, அந்த ஆசை மறக்கப் பட்டு, அந்த இடத்தை மிக உயர்ந்த நோக்கங்கள் பிடித்துக் கொண்டன. இறைவன் ஒரு முறை உங்கள் மனதில் நுழைந்து விட்டால், அவன் அதில் உள்ள தீயவை அனைத்தையும் நீக்கி விடுவான். ஆண்டவனும் (ராம), ஆசைகளும் (காம) ஒரே இடத்தில் சேர்ந்து இருக்க முடியாது. கடவுளும், காமவெறியும், ஒரு போதும் ஒன்றிணைந்து செல்ல முடியாது. பின்னர், இளஞ் சிறுவனான பகவான் ஸ்ரீகிருஷ்ணரை அவர்கள் கொண்டாடிய போது, கோபிகைகளுக்கு எந்த விதமான உடல் பற்றும் எவ்வாறு இருக்க முடியும்? ஒருவர் இறைவனை அணுகும் போது, உலகியலான ஆசைகள் கூட, பரிசுத்தத்தின் உயர்ந்த நிலைகளுக்கு உயர்த்தப் பட்டு விடும். இறைவனது சன்னிதானத்தில், தர்மத்திற்கு எதிராக எதுவும் நிற்க முடியாது என்பதை அறிந்திருங்கள்.