நீங்களே பேரானந்தப் பெருநிலையை அடைந்திருந்தால் மட்டுமே, உங்கள் பேச்சின் மூலம், நீங்கள் ஆனந்தத்தை அளிக்க முடியும். ஐந்து ஓட்டைகள் கொண்ட கவிழ்த்து வைக்கப் பட்டுள்ள ஒரு பானைக்குள் ஒரு விளக்கு எரிந்து கொண்டு இருக்கிறது ; ஐம்புலன்களின் மூலம், ஞான ஒளி பிரகாசித்துக் கொண்டு இருக்கும் ஒருவரை இது குறிக்கிறது. இந்தப் பானையை ஒரு தடிமனான துணியால் மூடி விடுங்கள்; எந்த ஜோதியும் வெளிப்படாது. இந்தத் துணியே, தமஸ் ( சோம்பல் மற்றும் மந்தம் ) எனப்படும் அஞ்ஞானம் ( அறியாமை), அதை எடுத்து விடுங்கள்; அது, மங்கலாக புலன்களின் மூலம் ஒளி விடுகிறது – இதுவே ரஜஸ் ( ஆர்வம் மற்றும் செயல்பாடு). பானையையே எடுத்து விடுங்கள்; அதாவது உடலாகத் தன்னை உணர்வதை ( தேஹாத்ம புத்தி ) நீக்கி விடுங்கள், பின்னர் ஆத்ம ஜோதி முழுமையாகவும், பிரகாசமாகவும் ஒளி விடும். தெய்வீக ஜோதி அல்லது தெய்வீக ஆனந்தம் எப்போதும் இருக்கிறது; ஆனால் அது பானை மற்றும் துணியால், தடுக்கப் பட்டு விடுகிறது. ஆனந்தமே உங்களது சொந்த குணம், உங்களது உண்மையான சின்னம், உங்களது உண்மையான நிலை.