சாதகர்கள், இறை அருளுக்காக அர்ப்பணிக்கும் பக்தியினால், தான் மகிழ்ச்சி அடைவதாக பகவான், அர்ஜூனனுக்கும்,அதன் மூலம் மனித குலம் அனைத்திற்கும் உணர்த்துகிறான். பக்திமான் மே ப்ரியோ நரஹ ( உண்மையிலேயே பக்தி உள்ள மனிதன் எனக்கு மிகவும் ப்ரியமானவன்- ஸ்ரீமத் பகவத் கீதை 12ம் அத்யாயம் 19வது ஸ்லோகம் ) என அவன் அறிவிக்கிறான். சாதித்து விட்ட பெருமிதத்தோடு பலர் தாங்கள் இறைவனை நேசிப்பதாகக் கூறக் கூடும். அது அவர்களை பயணத்தில் பாதி வரைக்கும் தான் இட்டுச் செல்கிறது. அதிலிருந்து ஒருவர் அதிகம் பயனடைய முடியாது. இறைவன் பதிலுக்கு, ‘’ மே ப்ரியோ நரஹ ‘’ ( அவனோ அல்லது அவளோ எனக்குப் பிரியமானவரே ) ? என பதில் அளிக்கிறானா என உங்களை நீங்களே கேட்டுக் கொள்ளுங்கள். அதன் பின்னரே, நீங்கள் இறை அருளைப் பெற்று விட்டீர்கள் எனப் பெருமிதம் கொள்ள முடியும். இறை அருளே, அவனது ப்ரேமையின் மிகவும் அரிதான பரிசாகும். ஒருவர் எவ்வாறு இறைவனுக்குப் ‘’ பிரியமானவராக‘’ ஆக முடியும்? ஸ்ரீமத் பகவத் கீதை இதற்கான இரண்டு தகுதிகளை வலியுறுத்துகிறது : ஸந்துஷ்ட சததம் ( எப்போதும் மனநிறைவுடன் இருப்பது ) மற்றும் த்ருட நிஸ்சயஹ ( உறுதியான மனப்பாங்கு ). பக்தன், மாறி வரும் அதிருஷ்ட அலைகளால் பாதிக்கப் படாமல், எப்போதும் மனநிறைவுடனும், மகிழ்ச்சியாகவும் இருத்தல் வேண்டும்.