பொறாமை என்ற தீய குணம் அற்றவர் எவருமே இல்லை எனலாம். மிக அற்பமான விஷயங்களில் கூட பொறாமை எழலாம்;பொறாமையிலிருந்து வெறுப்பு உருவாகிறது. வெறுப்பை விட்டு ஒழிக்க, ஒருவர் இடையறாது ப்ரேமையைக் கடைப்பிடிக்க வேண்டும்.எங்கு ப்ரேமை இருக்கிறதோ ,அங்கு பொறாமை மற்றும் வெறுப்பிற்கு இடமே இருக்காது; பொறாமை மற்றும் வெறுப்பு இல்லாத இடத்தில்,ஆனந்தம் இருக்கும்.இந்த ஆனந்தம் தன்னை சுந்தரத்தில் வெளிப்படுத்திக் காட்டுகிறது. ‘’சுந்தரமான ஒன்று, என்றும் ஆனந்தமே’’. நீங்கள் எதிலாவது சுந்தரத்தைக் கண்டால்,நீங்கள் அதிலிருந்து ஆனந்தத்தைப் பெறுகிறீர்கள். இந்த சுந்தரம் என்பது என்ன? இந்த உலகம் சுந்தரமானதா? பொருட்களும்,விஷயங்களும் சுந்தரமானவையா?ஆனால், இவை எல்லாம் தாற்காலிகமானவையே; அவற்றின் சுந்தரமும் கூட தாற்காலிகமானதே. இறைவன் ஒருவன் மட்டுமே நிரந்தரமானவன்; எனவே இறைவன் மட்டுமே சுந்தரமானவன் எனப்படுகிறான்.இறைவனின் சுந்தரத்தைத் தியானிப்பதில் இருந்து கிடைக்கும் ஆனந்தம் எனும் அமிர்தத்தை நாடுவதே ஒரு பக்தனின் தலையாய கடமையாகும். நற்குணங்களை வளர்த்துக் கொண்டு, தீய மனப்பாங்குகளை விட்டு ஒழிப்பதே , இப்படிப் பட்ட ஆனந்தத்தை அனுபவித்து மகிழ்வதற்கான வழியாகும்.