ஸ்ரீராமகிருஷ்ண பரமஹம்ஸரின் கிருஹஸ்த சீடரான நாக மஹாஸ்யா, தன்னை மேலும் மேலும் பணிவுள்ளவராகவும், சிறியவராகவும், மிகக் குறைந்த அஹங்காரம் கொண்டவராகவும் ஆக்கிக் கொண்டதன் மூலம் ,ஸம்ஸாரத்தின் பிணைச் சங்கிலிகளிலிருந்துத் தப்பித்துக் கொள்ள முடிந்தது; அவர் தன்னை எந்த அளவு சிறியவராக்கிக் கொண்டார் என்றால், பிடிகளுக்கு இடையே ஊர்ந்து சென்று, தப்பித்துக் கொள்ள முடிந்தது. நாக மஹாஸ்யா, ‘’ தான் இறைவனது சேவகருக்கு எல்லாம் சேவகன்- தாஸோஹம் ‘’ என உணர்ந்தார். மறு பக்கம், ஸ்ரீராமகிருஷ்ண பரமஹம்ஸரின் மற்றொரு சீடரான, சுவாமி விவேகானந்தர், இந்த பிரபஞ்சமனைத்துடனும் இனம் கண்டு கொள்ளும் அளவிற்கு, தன்னை பிரம்மாண்டமானவராக ஆக்கிக் கொண்டார்; அதனால், அவரது மாட்சிமையைக் கட்டுப் படுத்த முடியாமல் பிணைச் சங்கிலிகள் அறுந்து போயின. சுவாமி விவேகானந்தர், இதம் ஸர்வம், ஸதா ஸோகமாக இருக்கும் ஈஸாவாக, அனைத்திற்கும் தலைவனாக தன்னை உணர்ந்தார்- அது, தானே என்ற திடமான நம்பிக்கையில் அவர் எப்போதும் நிலையாக இருந்தார். இதுவே, உண்மையான தெய்வீகத் திருமணமான, ஜீவாத்மா, பரமாத்மாவுடன் ஒன்றரக் கலந்து விடும் ( ஜீவ- ப்ரம்ம- ஐக்ய- அனுஸந்தானம் ) நிலையாகும். ஒவ்வொருவரும், இந்த விழிப்புணர்வைக் கடைப்பிடிக்கப் பாடுபட்டு, அவர்களது வாழ்க்கைகளில், இந்த ஐக்கியத்தைக் கொண்டாட வேண்டும். உங்களது தனித்தன்மைக்கு ஏற்ற ஒரு பாதையைத் தேர்ந்தெடுத்து, வெற்றி பெறும் வரை, விடாப்பிடியாகக் கடைப்பிடிப்பதில் அதில் நிலைத்திருங்கள்.