மிகப் பெரிய ஆச்சரியம் என்னவென்றால், எவரும், தங்களைப் பற்றித் தெரிந்தோ அல்லது தெரிந்து கொள்ளப் போராடவோ செய்வதில்லை ; ஆனால், பிறரைப் பற்றித் தெரிந்து கொள்வதில் ஒவ்வொருவரும் ஒரு வாழ்க்கை முழுவதையும் செலவிடுகிறார்கள். உங்களது ஆத்மா, நீர், காற்று,மற்றும் ஆகாயத்தை விட நுண்ணியமானதாகும். ஆத்மா கண்கள் மூலம் இயங்க வேண்டும், அப்போது தான் தான் நீங்கள் பார்க்க முடியும்; அது கைகள் வழியாக செயல்பட வேண்டும், அப்போது தான், அவைகளால் பிடிக்க முடியும்; அது கால்களில் ஊடுருவி இருக்க வேண்டும், அப்போது தான் உங்களால் நடக்க முடியும். புலன்கள் உயிரற்றவையே; ‘’ நான்’’ என்பது இயங்க வேண்டும், அப்போது தான் அவை செயலாற்ற முடியும். தன்னை வேறான ஒன்றாகத் தவறாகக் கருதும், அந்த ‘’ நான் ‘’, பரப்ரம்மமே ! மண்பானையில் இருக்கும் இடைவெளியும், மடத்தில் இருக்கும் இடைவெளியும், மேலே இருக்கும் பரந்து விரிந்த ஆகாயத்தை ஒத்தவையே; மண்பானை, மடம் என்ற மாறு வேடங்களே, அவை தனித்தனியானவை என்ற மாயையை உருவாக்குகின்றன. புலன்களே வில்லன்கள். நீங்கள் உடலே என்ற மாயையை, அவைகளே உட்புகுத்துகின்றன. மாட்டை மூக்கணாங்கயிறு மூலமும், குதிரையைக் கடிவாளமிட்டும், யானையை அங்குசத்தைக் கொண்டும் அடக்குவதைப் போல, அவற்றைக் கட்டுப் படுத்துங்கள்.